Me siguri e keni gjetur veten në një situatë ku një këngë nuk mund të të dalë nga mendja, duke të çmendur ty dhe të gjithë rreth teje nëse e gumëzhin me zë të lartë. Ekziston një shpjegim shkencor për këtë.
Psikologët besojnë se është një fenomen i quajtur ‘krimbi i veshit’.
‘Krimbat e veshit’, si imazhet muzikore të pavullnetshme, janë një shembull i “njohjeve spontane”, ose mendimeve që shfaqen jashtë syve, pa asnjë lidhje me veprimin që po kryeni në atë moment.
Një këngë ka më shumë gjasa t’ju mbetet në kokë nëse e keni dëgjuar kohët e fundit, e dëgjoni shpesh, e keni dëgjuar gjatë një periudhe stresuese në jetën tuaj ose nëse ka një kuptim të veçantë. Kjo është për shkak se truri juaj i transferon këto tekste në sistemin tuaj të kujtesës afatshkurtër në një përpjekje për të ruajtur informacionin.
Këngët që ka të ngjarë të mbeten në kokën tuaj kanë një melodi infektive, një ritëm të shpejtë dhe tekste që janë të përsëritura dhe të lehta për t’u mbajtur mend.
“Poker Face” e Lady Gaga-s dhe “Who Let the Dogs Out?” e Bach Man-it janë shembuj të këngëve që kanë potencialin të qëndrojnë në kokën tuaj për një kohë. Kjo për shkak se refreni në këto këngë përsëritet, duke tërhequr vëmendjen e dëgjuesit deri në pikën ku është gjithçka që ata kujtojnë.
Për të shmangur këto “krimba të veshit”, përpiquni të mos dëgjoni muzikë para gjumit dhe shmangni dëgjimin shumë shpesh të së njëjtës këngë. Nëse kënga ju ka ngecur në kokë, provoni të përtypni çamçakëz pasi dihet se lëvizjet e nofullës reduktojnë njohjen spontane.
Discussion about this post