Vilma Dule, një vajzë nga Vlora, e cila punonte menaxhere e burimeve njerëzore pranë një call center-i në Tiranë, më 27 gusht 2013 përjetoi një ndër dramat më të mëdha të jetës së saj. Teksa po dilte nga shtëpia e saj një i ri e sulmoi duke i hedhur acid në fytyrë. Një moment i tmerrshëm që i ndryshoi krejtësisht jetën e saj.
Ndërkohë që kanë kaluar 5 vite nga kjo ngjarje e tmerrshme, pasi ka bërë ndërhyrje të shumta kirurgjikale dhe është larguar përfundimisht nga Shqipëria, Vilma ka rrëfyer për “Gazeta Tema” momentet e tmerrit dhe faktin që u sulmua për arsye profesionale nga meshkuj që s’pranonin të ishin nën drejtimin e një femre.
“Nga ajo ditë mund të them se çdo qelizë e jetës sime ka ndryshuar. Kujtimi i sulmit dhe i dhimbjes është ende shumë i gjallë. Madje sa herë mbyll sytë më shfaqet përpara çdo moment dhe më trazon pa reshtur. Edhe tani nëse do provoj të mbyll qepallat, më vijnë imazhe nga momenti kur një i ri më sulmoi poshtë pallatit, më vjen koha tek spitali i Traumës që ishte një rreth ferri më vete, më shfaqet vetja kur e kam shikuar në pasqyrë pas ngjarjes dhe… pastaj kujtoj lot që derdheshin deri në mekje. Acidi të transformon në një mënyrë që s’mund ta përshkruaj me fjalë. Ai nisi të më gërryejë lëkurën dhe shpirtin, ashtu siç bën mola kur shkatërron një copë druri. Prej atij momenti i premtova vetes vetëm tre gjëra: S’ka vend për lot, s’ka dëshpërim dhe s’ka mëshirë”, ishte përjetimi i parë i Vilmës pas sulmit të tmerrshëm.
Mirëpo po aq i dhimbshëm ishte ky moment edhe për familjarët e saj dhe sidomos për babain e saj.
“Sulmi i tronditi të gjithë të afërmit. Frika se unë mund të mos zgjohesha më, ishte prezente për mjaft ditë tek ta. Askush nuk e kuptonte dot se si ky sulm mund të më ndodhte mua pasi nuk i kisha bërë kurrkujt keq dhe në ato momente nuk gjenim dot një ‘pse?’ apo ‘kush?’. S’mund ta fshij dot portretin e babait pranë shtratit të spitalit. Vështirë ta shihja në atë gjendje njeriun që më ka shoqëruar për krahu drejt shkollës prej trazirave në vitin 1997 dhe deri sa nisa rrugëtimin tim për t’u bërë zonja e vetes. Kjo ishte ëndrra e tim eti ndaj unë s’mund ta harroja edhe pse dergjesha në lëngata. Dashuria e tij, familjes, miqve por edhe shumë kolegëve të thjeshtë që punonin me mua, ishin ilaçi më i mirë për të përballuar dhimbjen e atyre ditëve.”, rrëfen Vilma.
Si një femër e guximshme që ishte, pasi e kaloi rrezikun për jetën Vilma tregon se u fokusuar në bërjen e operacioneve për të përmirësuar sa më shumë pamjen e saj dhe për të mos iu dhënë kënaqësi atyre që e sulmuan.
“Pasi e kalova rrezikun për jetën, nuk u përqendrova tek ajo që më ndodhi por tek çfarë kurash duhet të bëja dhe ku. Veprova dhe kërkova zgjidhje në disa klinika të specializuara në Evropë. Atëherë vetëm shërimi kishte rëndësi. Besoj se jeta e çdokujt mund të ndryshojë për një sekondë të vetme. Arsye e fortë kjo për të jetuar në të tashmen dhe mos ushqehemi me dilemat e së djeshmes. Këtë e mësova nga dëshira për të mos i dhënë më tepër kënaqësi të më shohin si viktimë ata që më sulmuan.
Përkundrazi, ngjarja u shndërrua në një motiv që të rikisha një fytyre normale e cila pavarësisht shenjave do vazhdonte të buzëqeshte. Një fytyrë që të mos më kujtonte urrejtjen dhe zilinë e tyre, por të dëshmonte forcën dhe kurajën time. Dhe kjo është fytyra që unë kam sot. S’është perfekt, por unë e dua si një nënë fëmijën e saj në mënyrë të pakushtëzuar.”, tregon e reja.
Pas kësaj ngjarje Vilma duke qenë se nuk gjeti mbështetje nga autoritetet e vendit tonë, u detyrua të kërkonte azil në një shtet evropian.
“Mbase do t’ju duket e habitshme por unë e doja shumë vendin tim dhe s’kisha lindur për të ikur prej tij. (Ende kam nostalgji për rrugicat, lagjet apo njerëzit që i mbushnin me gumëzhima). Klima e krijuar më shtyu të bëhem azilante politike në Evropë pasi drejtësia shqiptare nuk shfaqi asnjë interes ndaj çështjes sime. Hetues që nuk hetuan, prokurorë që më mbyllën telefonin mbi fytyrë dhe policë që më përcollën duke më ngushëlluar: ‘Mbro veten dhe ik që këtej se ne s’të mbrojmë dot’. Gjyshja ime dikur la Çamerinë për shkak të genocidit grek, ndërsa ironia e jetës bëri që historia të përseritet me mua, ku ndryshe nga ajo unë u dëbova prej indiferencës së organeve shqiptare. Besoj se pjesa më e madhe e shqiptarëve e kuptojnë se çfarë dua të them”, shprehet Vilma.
Po kush ishte personi që e sulmoi Vilmën? E reja thotë se u sulmua për arsye profesionale nga meshkuj që nuk dëshironin të bashkëpunonin me të.
“Të vërtetën e njohim unë dhe të afërmit e mi. Unë u sulmova për arsye profesionale nga meshkuj qe s’pranonin të ishin nën drejtimin e një femre dhe të bashkëpunonin me të. Mbase duket e pabesueshme por zilia, ambicia dhe dëshira për të qenë superiorë ndaj gruas, është një limit që shumë meshkuj e akumolojnë në ambientet e punës. Kujtoj se gjatë kurimit kam ndjekur mjaft hipoteza të çuditshme që hidheshin në shtyp ku njëherë më përshkuanin si të butë dhe njëherë si të rreptë, diku më shfaqnin si miqësore dhe diku si armiqësore. Ka pasur abuzime nga media pa menduar se sa herë atyre i shtoheshin klikimet, aq herë edhe mua më shtoheshin plagët. Unë e adhuroja punën që bëja dhe ruaj raporte të mrekullueshme me mjaft kolegë të cilët me mbështetjen e tyre u shndërruan në një patericë të vërtetë.”, tregon Vilma.
Pas kaq shumë vitesh, dhe pasi ajo është më e fortë se kurrë iu kërkon autoriteteve shqiptare që të marrin masa kundër tregtimit të lirë të acidit, i cili mund të blihet nga kushdo.
“Sa për autorët, besoj se koha do ta thotë një ditë fjalën e saj. Padyshim. Shitja e lirë e acideve është një rrezik për të gjithë pasi ka shtuar numrin e sulmeve jo veç në Shqipëri, por edhe në Evropë. Një shishe acid mund të gjendet kudo, pasi kushton sa një akullore edhe mund ta blejë çdo idiot pa pasur nevojë të tregojë identitetin.
Kam kaluar 5 vite të gjata për të rindërtuar një fytyrë të cilën e shkatërruan për vetëm 5 sekonda. Acidi duhet të konsiderohet nga legjistlacioni si ‘armë’, të ketë kufizim në shitje dhe blerësit të regjistrohen”, shprehet e reja.
Pas kaq shumë sakrificash Vilma ka edhe një mesazh për të gjithë ne që nuk duhet ta humbasim asnjëherë besimin tek vetja.
“Qëndroni të fortë dhe mos e humbni besimin tek fuqia që keni. Edhe pse nganjëherë zbehet, ajo qëndron e strukur brenda nesh dhe duhet ta nxjerrim prej aty. Asgjë dhe askush s’mund ta mposhtë një person te mirë që beson dhe nuk dorëzohet kurrë”, ka përfunduar Vilma rrëfimin për “Gazeta Tema”.
