Gjatë këtyre 25 viteve jetë, të paktën 10 vitet e fundit më ka shoqëruar në mënyrë të pandarë një marrëdhënie e ndërlikuar: Marrëdhënia me lëkurën time. Gjithçka nisi në adoleshencë, pikërisht atëherë kur ti mendon si të zbukurohesh sa më shumë për t’i rënë në sy dikujt që ka filluar të të pëlqejë dhe trupi yt vendos që në vend që të të rrisë gjoksin dhe nja dy masa, të të ngulë një thikë pas shpine dhe të të japë akne. Pra le të themi se gjatë asaj periudhe, fytyra ime ka qenë një katastrofë e vërtetë, por falë Zotit, me rritjen në moshë u bekova dhe me internet në shtëpi nga ku mora vesh që të gjitha produktet agresive që kisha përdorur deri asokohe thjesht e kishin përkeqësuar punën.
Gjithësesi, hormonet e mia të pubertetit me kalimin e kohës u qetësuan disi dhe kështu bënë dhe aknet (jo, ato para menstuacioneve vijojnë të më vizitojnë rregullisht, ndyrësirat e vogla), por nuk mund të them të njëjtën gjë për shenjat e mbetura prej tyre. Duke qenë bardhoshe, mund ta merrni me mend se si duken shenjat e kuqe në fytyrë dhe kjo është dhe arsyeja pse fondatinta është bërë mikja ime më e mirë përgjatë këtyre viteve. Megjithatë, prej kohësh jam e vetëdijshme që kjo nuk është zgjidhje. Çfarë nuk kam provuar për të eliminuar shenjat e akneve! Lloj-lloj kremrash e lloj-lloj maskash por megjithatë, duket se asgjë nuk më bënte derman, ndaj dhe mendova të provoja diçka më profesionale.
Shkova në një klinikë private estetike në Tiranë dhe pasi u konsultova me mjeken, vendosa të kryeja procedurën që Kim Kradashian dora vetë e ka reklamuar kohë më parë në rrjetet sociale. Bëhet fjalë për dermarolling, një trajtim i cilësuar “i frikshëm” që ndihmon në zhdukjen e shenjave në lëkurë, rrudhave të vogla si dhe bën të mundur përthithjen më të mirë të produkteve, në mënyrë që ai kremi i shtrenjtë që ke blerë të bëjë punën shumë herë më mirë. Por arsyeja pse ky trajtim është i frikshëm, është për faktin se praktikisht, fytyra jote shpohet nga dhjetra gjilpëra të vogla të cilat (në varësi të gjatësisë) mund të shkaktojnë gjakosje. Në këtë mënyrë, trupi e percepton këtë si një traumë dhe çon drejt lëkurës së fytyrës kolagjenin dhe të tjera gjëra të mira që i ka me kursim të madh, për të rigjeneruar pjesët e dëmtuara.
Megjithatë, nuk doja t’ia dija! Doja thjesht të shpëtoja nga ato njolla të mallkuara ndaj dhe e ndava mendjen se do ta bëja. Sipas mjekes, për rezultat optimal, trajtimi duhej bërë me tre seanca dhe secila prej tyre kushtonte 100 mijë lek të vjetër… Hmm ok (mendo: lëkurë bebi në horizont!).
Sipas saj, periudha e vjeshtës dhe e dimrit ishin më të mirat për këtë trajtim pasi rrezet e diellit janë më të dobëta ndaj dhe rreziku i dëmtimit të lëkurës sime të brishtë ishte më i vogël. Gjithashtu, për të bërë këtë procedurë duhet patjetër të mos kesh akne aktive pasi nëse gjilpërat do të depërtonin në një prej tyre, praktikisht e gjithë fytyra do të mbushej me puçrra.
Dhe kështu, në ditën që vendosëm për takimin u nisa drejt klinikës, ku gjëja e parë që më bënë (pasi firmosa një dokument ku mbaja përsipër të gjitha përgjegjësitë për ndonjë efekt anësor të frikshëm), ishte pastrimi për heqjen e çdo papastërtie që mund të kisha në lëkurë. Më pas, mjekja më aplikoi një krem mpirës në mënyrë që të pakësohen sa më shumë dhembjet. Brenda 30 minutash, kremi filloi veprimin dhe teksa i thosha vetes të bëhesha burrë për atë që më priste, mjekja më vendosi në lëkurë një serum me efekt zbardhues dhe nisi trajtimin me pajisjen që i ngjasonte një ruli të vogël me shumë minigjilpëra në sipërfaqe (konkretisht në rastin tim, 1 mm e gjatë secila). Nuk di të them në cilën zonë të fytyrës nisi procedura, por në fillim dukej si diçka e përballueshme. Por jo… E kisha gabim. Brenda pak minutave burrëria false që i kisha induktuar vetes më braktisi tërësisht ndërsa fillova të ulërija pa zë nga dhembjet. Dukej si një torturë mesjetare. Nuk e di nëse ishte toleranca ime e ulët ndaj dhembjes apo ai kremi i mallkuar mpirës mpiu thjesht sytë që t’i dalin, por po ndieja çdo gjilpërë në lëkurë dhe doja thjesht të çohesha e të ikja me vrap. Mjekja më tha se është normale të ndiesh pak dhembje, por mesa duket nuk e kishte të qartë që unë isha gati të qaja dhe realisht, qava. Ok, jo si fëmijë, por nga dhembja, më dolën vërtet lot teksa mendoja ç’dreqin po i bëja vetes. Ajo u mundua të më jepte kurajë duke më thënë se kishte mbetur edhe fare pak nga përfundimi i trajtimit dhe e ndërpriste herë pas here që unë të merrja veten.
Më në fund, mbaroi! Shpirti im e di çfarë hoqi ato 15 minuta. U çova nga shtrati i klinikës dhe nxitova drejt një pasqyre për të parë pasojat. Fytyra ime gjak dhe nuk janë të paktë personat që kam tmerruar me këtë foto!
Mjekja më rekomandoi një solucion disinfektues për ta përdorur pak pas trajtimit dhe më tha që të paktën një ditë të qëndroja në shtëpi, ndonëse me atë pamje, as që kisha ndërmend të dilja nga dera. Kështu, ika nga klinika me mendimin për të mos ia parë më kurrë pragun dhe para se të shkoja në shtëpi, ndalova në një dyqan për të blerë solucionin disinfektues ku shitësja thjesht më nguli sytë e tmerruar aq sa m’u desh t’i shpjegoja që ishte një trajtim fytyre dhe nuk vuaja nga ndonjë sëmundje e tmerrshme. Solucioni digjte pakëz, por ishte i domosdoshëm për të mbajtur të pastër fytyrën që praktikisht ishte me plagë të hapura. Përpara se të flija, aplikova një krem të thjeshtë hidratues dhe të nesërmen, në zgjim ndjeva se lëkura ishte më e tendosur se kurrë, ndonëse skuqja ishte zbehur disi. Ditën e tretë shkova në punë dhe me miratimin e mjekes, pas kremit me spf 50, vendosa fondatintë për ta maskuar disi gjendjen e fytyrës sime që kishte nisur fazën e rrjepjes. Çuditërisht, koleget më thanë se nuk dallohej asgjë dhe kjo më qetësoi disi.
Në ditët në vijim, skuqja u zhduk dhe rrjepja përfundoi duke nxjerrë në pah diçka që as unë nuk e dija që e kisha. Një lëkurë të pastër e të lëmuar që nuk ndaloja dot së e prekuri.
“Hallall dhembja me gjithë 100 mijë lekshin!”-mendova duke parë në pasqyrë fytyrën që shkëlqente dhe ndonëse shenjat e akneve nuk ishin zhdukur tërësisht, dukej super e shëndetshme. Kaloi një muaj dhe erdhi dita e seancës së dytë. Diku nëpër internet lexova se seancat e tjera nuk dhembin aq sa e para dhe kështu, i dhashë vetes kurajë dhe vendosa ta provoja sërish me idenë që nuk do të vuaj aq sa herën e parë. Gabim! Dhembja ishte po e njëjta dhe të mos them më keq. Por rezultati… ah! Ishte kaq tunduese të shihje lëkurën tënde të pastër e të shkëlqyeshme.
Shenjat e akneve u zbehën akoma më shumë, por edhe me seancën e dytë nuk u zhdukën. Do thoni ju po me të tretën? Kjo është çështja. Nuk vajta kurrë në seancën e tretë. Frika nga dhembja më bëri ta shtyj deri në pafundësi takimin e radhës aq sa nëse do e bëja sërish, do të konsiderohej thjesht si seanca e parë. Dhe kështu si frikacake që jam, u mjaftova me dy seanca por me rezultat goxha të ndjeshëm, ndaj këtë trajtim tashmë ia sugjeroj kujtdo me një tolerancë ndaj dhembjes sado pak më të lartë se timen. Sakaq, blogere të shumta bukurie e përdorin këtë trajtim në shtëpi, por me dermaroller me gjilpëra me gjatësi më të vogël, si 0.5 apo 0.7 mm. Ndaj momentalisht jam në kërkim të një dermarolleri më të përshtatshëm dhe një serumi të mirë, me shpresën që një ditë të marr guximin dhe të bëj dermarolling e vetme në shtëpi.
