Deklaratat më të fuqishme në intervista thonë se vijnë nga “off-record”. Por ky nuk është rasti i Marsela Çibukajt! Artisja shqiptare, që la drejtësinë për pasionin e saj, flet hapur për ëndrrat dhe realitetin. E pamë Marselën ashtu siç është një jetën e përditshme, me shakat, por dhe me “hallet e saj”, gjatë intervistës dhe setit fotografik.
“Jam yll bote Soni, ma thonë të gjithë”, ishte një nga batutat drejtuar fotografit Sonny K.Elson, më pas erdhi përgjigja e tij: “Fotot nudo në fund…”. Por ju e njihni mirë Marselën dhe të tilla nuk pati brenda studios sonë. Ajo që do të shihni është pikërisht Marsela, me buzëqeshjen, seriozitetin dhe aksesorin e saj që e karakterizon, turbanët.
Kupën e parë të suksesit nuk kërkon që ta fitojë pa meritë, ndaj është e lumtur që nuk ka marrë një të tillë në këtë formë. Diferencën mes Shqipërisë, ku u kthye për të konkurruar në “The Voice of Albania”, dhe Italisë, Marsela shprehet se e gjen në shumë detaje, nga sistemi, mentaliteti apo dhe njerëzit.
“Të gjithë duan të imitojnë Beyonce, por këngët e tyre janë mediokre në realizim”, këtë krahasim të këngëtares mund ta pohojmë të gjithë. Për të mungojnë njerëzit që bëjnë art në Shqipëri, ku përmend të preferuarin e saj, Elton John, “pasi pothuajse të gjithë këngëtarët shqiptarë bëjnë gjëra komerciale”. Dhe ne mendojmë se vështirë nëse një këngë e kësaj vere do t’i mbijetojë kohës.
Krahasimi mes dy vende dallohet për Marselën edhe te meshkujt! “Unë kuptova vlerën e italianëve, derisa erdha në Shqipëri”, u shpreh ajo në bisedë e sipër. Ajo që u mungon shqiptarëve sipas artistes është delikatesa dhe kreativiteti, qoftë në kuzhinë, në gardërobë apo edhe në një lidhje. Për të zbuluar më tej për të bashkë me ne lexoni intervistën…
Marsela Çibukaj është një emër i njohur tashmë për veshët tanë. Të njëjtën gjë themi edhe për zërin tënd unik, bluz. Si ndihesh kur këtë e vë re në përditshmërinë tënde?
Më lumturon kur njerëzit ma shprehin këtë. Më bëhet qejfi që njerëzit më njohin dhe më përkrahin në punën time, por unë mbetem gjithmonë e njëjta, me apo pa famë.
Pas krahëve ke lënë dy konkurse të rëndësishme, “The Voice” në Shqipëri dhe në Itali, të paktën katër evente muzikore dhe një çmim në Romë. Cili është objektivi i radhës i Marselës?
Objektivi i radhës është realizimi i albumit tim të parë. Një projekt që kërkon kohë, përqendrim dhe frymëzim.
Fansat të ndjekin itinerarin e javës, “Ku do të këndojë Marsela sot?”.
Marsela këndon shpesh në qendër të Tiranës dhe jo vetëm. Në lokalet me ekskluzive dhe me muzikën më të mirë të kryeqytetit dhe mbi të gjitha me njerëz të mirë që shijojnë një zhanër muzike më të kërkuar dhe jo komerciale.
Në faqen time në “Facebook” dhe “Instagram” përditësoj çdo javë takimet e mia live. Më bëhet qejfi që sa më shumë kalon koha, aq më shumë njerëz me ndjekin dhe duan mënyrën se si unë e konceptoj dhe transmetoj muzikën.
Dikur kur preke nga afër të qenit në një konkurs , kuptove edhe realitetin shqiptar. “Çmimet në Shqipëri nuk ndahen drejtë!”, shkruhej se the dikur. Po sot a ke të njëjtin mendim?
Ka qenë një titull artikull pak i devijuar nga çfarë përmbante në thelb intervista që kisha lëshuar. Gjithsesi më vonë, me kohën kuptova shumë gjëra të mentalitetit shqiptar në menaxhimin e shumë situatave në çdo lloj fushe profesionale. Është shumë e vështirë që gjërat të bëhen për hir të artit ose të përparimit apo të diçkaje tjetër që me të vërtet do të përmirësonte jetesën në këtë vend… shumë gjëra synojnë vetëm përfitimin ekonomik dhe kjo bën që në shumë situata mos të ketë me të vërtet meritokraci. Jam e lumtur që nuk kam fituar asnjë kupë nëse për të fituar këtë kupë do t’i përulesha një “forma mentis” të tillë dhe nuk do t’i thosha vetes “Bravo Marsela, ia arrite me forcat e tua”. Jam e bindur që jemi të gjithë shembull për brezat që do të vijnë… kështu që edhe unë kam një përgjegjësi të madhe në këtë.
Qëndrojmë po në ditët e sotme! Sipas Marselës, çfarë nuk shkon me tregun muzikor? Pse ka kaq shumë zhveshje dhe më pak talente?
Mendoj që në Shqipëri jetojmë në një periudhë ku mbizotëron një injorancë e përgjithshme dhe një humbje e vlerave në shumë aspekte. Jetojmë në një periudhë historike ku individualizmi dhe egocentrizmi maniakal, që shfaqet edhe nëpërmjet përdorimit të gabuar të teknologjisë, tregon që njerëzit, sidomos brezat e rinj, nuk kultivojnë sensibilitet dhe shije të mirëfilltë në çdo gjë, automatikisht edhe në muzikën që dëgjojnë. Por jam optimiste gjithsesi, ka edhe shumë të rinj që kërkojnë muzikë të mirë apo një libër të mirë apo një film të mirë. Këto fenomene muzikore “meteorë” i kanë këmbët e shkurtra, shpeshherë janë kopjime të shëmtuara, por shumë të shëmtuara dhe qesharake të fenomeneve botërore, ku përkundrazi hitet ndërtohen me kritere të larta përgatitjeje kulturore dhe artistike. Shembulli konkret: Të gjithë duan të imitojnë Beyoncè, por këngët e tyre janë mediokre në realizim, për të mos thënë të skaduara, qoftë teknikisht, qoftë stilistikisht dhe akoma më keq për të mos folur për prezantimin e imazhit me buzë dhe dekolte të fryra në mënyrë vulgare dhe me veshje apo përdredhje shumë të afërta me pornografinë. Beyoncè së pari ka më shumë se 3 oktava estension vokal, që kontrollon dhe zotëron në skenë në mënyrë hyjnore. Beyoncè së dyti, ka studiuar dance dhe balet që në moshë të vogël dhe nuk është improvizuar performer në moment të fundit, sepse zbuloi që muzikë të bëhet nami me lekë. Këtu përveçse nuk dinë të bëjnë diferencën midis një reggae dhe një reggaton, këto ose këta pseudo këngëtarë nuk kanë as përgatitjen minimale të këndojnë këngët e tyre live. Jemi shuuuuumë larg.
Të gjithëve na përfshin nostalgjia! Kur je këtu ku ti ndodhesh sot, çfarë mendon për vitet, momentet apo kujtimet që le pas? Çfarë do të doje të ndryshoje në jetën tënde?
Unë jam shumë nostalgjike për çfarë lëmë pas, jam vintage në shpirt. Ndaj në sytë e mi gjithmonë ka një hije melankolie, do të kisha dashur të isha një 20-vjeçare në vitet ’50/’60, sepse është periudha e historisë që më shumë më pëlqen.. por po të kthehem në realitetin e jetës sime nuk do të ndryshoja asgjë gjithsesi.. mendoj se gjithçka që më është dhuruar nga jeta e kam shijuar në maksimum.
Je stili i këngëtares së radhës në kohën ku jetojmë! Je shprehur se je stili i femrës që dëshiron “Lule dhe biçikletë, jo Iphone dhe X5”…
Vazhdoj të mbetem e tillë… vështirë se ndryshoj (buzëqesh). Më pëlqen thelbi i gjërave, jo forma e tyre.
Ka gjëra në botë, (siç janë ndjenjat, talenti, memoria, liria) që nuk blihen dot me lekë prandaj mendoj që të gjithë jemi të pasur në një farë mënyre.
Dua të prek një temë për të cilën shumica këndon, por pak prej tyre duan ta prekin. Dashurinë! Përse nuk i jep rëndësi gjatë intervistave Marsela?
Sepse më pëlqen të flas për dashurinë në përgjithësi më shumë se sa të flas për dashurinë në jetën e Marselës. Nuk mendoj se do të ishte dhe aq interesante për publikun të dinë se me kë apo se si e jetoj unë dashurinë. Dashuria është e bukur dhe e dhimbshme në të njëjtën mënyrë për të gjithë dhe unë si gjithë të tjerët kam dashuruar dhe gjithmonë do të dashuroj përndryshe nuk do të kishte kuptim ekzistenca e njerëzimit.
Unë di një dashuri tënden, veç muzikës: Ushqimin! Je shprehur se për të nuk “njeh” limite, po marrëdhënia jote me aktivitetet fizike si është?
Më pëlqen gatimi së pari, të gatuaj për miqtë apo për familjen time pjatanca të veçanta dhe kryesisht vegjetariane.
E ekzagjeroj pak me sasinë, por ky është një problem që herë pas here mundohem ta kontrolloj me pak regjim. Kur kam qenë e vogël kam praktikuar notin dhe volleyball-in pastaj me jetën universitare i lash pas dore. Më pëlqejnë sportet në Equipe, pra në skuadër, më pëlqejnë ekskursionet në natyrë dhe noti pafund. Nuk më pëlqen shumë ideja e palestrës, por me duket se këtë vit (meqë gjatë verës e kam ekzagjeruar pak me akulloret ) më duhet t’i rikthehem. Por dua ta theksoj, sidomos për vajzat që fiksohen pas dietave ekstreme, që secili prej nesh ka bukurinë e tij dhe është shumë e rëndësishme të jemi në harmoni me brendësinë tonë së pari.
Thuhet se, “Femrat që vishen me të zeza kanë një jetë plot me “ngjyra”. Te ty kam dalluar se kjo është ngjyra e preferuar. A vlen kjo shprehje edhe për ty?
E zeza është klas, elegancë, fisnikëri, universalitet. Përshtatet më shumë me çdo lloj situate, është më paktike dhe gjithmonë të nderon (siç do thoshte Desantila , shoqe ime kostumografe).
E ndjek Marsela modën, apo qëndron më shumë te veshjet bazike?
Unë ndjek modën time, në sensin që gjithmonë kam ndjekur çfarë më pëlqen dhe më përshtatet më shumë me trupin dhe me periudhën emocionale që jetoj. Nuk më pëlqen të bëhem manikin i shijeve të dikujt tjetër, kam shijet e mia. (buzëqesh)
Si ishte vera 2016?
Ishte një verë me pak pushime (vetëm 1 javë) afër detit me siguri, sepse unë adhuroj detin. Pjesa tjetër ka qenë në punë. Ka qenë një verë me angazhime të bukura (si edhe Turne në Itali me këngëtaren e njohur italiane Noemi).
Me këngë na shpreh se nuk rresht së provuari… Cila është ëndrra jote tani?
Të realizoj albumin tim të parë dhe me muzikën time të xhiroj botën.
Pastaj kemi edhe shumë ëndrra të tjera, por këto do t’i themi në një intervistë tjetër.
Burimi: Iconstyle.al
