… nuk bëjnë gabime. Ta thonë copë “Po” ose “Jo”. Tymosin cigare në sy të prindërve se përtojnë t’i gënjejnë. I ndërrojnë të dashurit pa pritur se çfarë do thotë komshia përballë. Përveshin pantallonat dhe e lidhin bluzën te kërthiza, nuk do shkencë të madhe. Të shkelin syrin vetë kur e shohin që po i gjuan. Shajnë si të mundin kur u bie në qafë ose edhe kot për sport. I rruajnë flokët anash, vënë pircing ku të munden dhe bëjnë mungesa në shkollë. Gocat e këqija dalin natën deri vonë dhe kthejnë shotsa derisa u bëjnë sytë tek a çift. Gocat e këqija i marrin prindërit në telefon vetëm një herë në ditë. Dalin nga shtëpia dhe nuk lënë adresë se ku po shkojnë. Gocat e këqija nuk e vrasin mendjen kur i ofendojnë, por shohin se kush i ofendon. Ato nuk shkojnë fare në punë nëse duhet, por vetëm kur duan. Të kërkojnë kusurin një më një dhe të flasin vëngër. Harrojnë sobën ndezur se hutohen në telefon, nuk dinë të përdorin lavatriçen, nuk e dinë se pjatat lahen në lavaman. Veshin taka të larta dhe bëjnë tualet të rëndë, të mbyllin telefonin kur ua ngre zërin, e kapin për flokësh atë që i vjen rrotull të dashurit të tyre. Bëjnë humor kur i njeh për herë të parë, të bëjnë të qash kur i dëgjon herën e dytë me një filxhan kafeje në dorë. Rrisin të vetme fëmijët e tyre, të zgjasin dorën kur të tjerët nuk të afrohen nëse të shket këmba…
Po gocat e mira???
Gocat e mira nuk bëjnë asgjë nga këto dhe kur i dëgjojnë thonë: “Uaaaa, po si ka mundësi!?”
Po ata?
Ata, hiç. Rrinë me gocat e këqija dhe lahen me moralin e të mirave.
*Publikuar në revistën “ICON”, nr.4, nga Anilda Kaçaçi
