Ka njerëz si unë që nuk janë aspak të qetë para aparatit fotografik dhe kanë një mosbesim në vetvete. Kjo gjë duket se i ndodh edhe atyre, të cilat dalin kaq perfekt në foto: Të famshmëve. Në një bisedë me fotografen e njohur Anjeza Dyrmishi, ne zbuluam disa detaje, ndërsa u njohëm më nga afër me nocionin “Fotograf”. Të famshmit, Anjeza tregon se kanë ndjenjën e pakënaqësisë teksa pozojnë, pasi duan të përsosurën. Në fakt, të gjithë jemi në kërkim të saj, aq sa sot është vështirë që të gjejmë foto të pastra apo të paprekura. Dhe kur postojmë diçka të shpejtë, pa një “filtër” vështirë të na shpëtojë!
“Nëse bën atë që dashuron, nuk do të punosh asnjë ditë në jetën tënde.” Kjo shprehje e Marc Anthony duket se i përshtatet kaq mirë Anjezës, e cila nisi pasionin dhe profesionin e saj shtatë vite më parë. “Atëherë më shikonin si jashtëtokësore”, thotë ajo dhe arsyeja lidhet me gjininë e saj, një fotografe femër. Ndërkohë që asgjë nuk e ndaloi këto vite të linte në mes pasionin, tani Anjeza po depërton si fotografe edhe jashtë Shqipërisë.
Por sa e lehtë është të punosh me të famshmit shqiptarë? Teksa tregon se çfarë ndodh gjatë një seti, ajo duket se lë mënjan gjithçka ku përfshihet në botën e aparatit. Përkushtimi ka bërë që Anjeza të jetë ndër emrat më të lakuar, por ndërsa shumë prej jush i adhuroni punët që mbajnë logon e saj, ndodh që nuk e njihni si imazh.
Në këtë intervistë për “ICONstyle” do të njihni Anjezën, fotografe, atë të ambicioneve, një dizajnuese për veshjet e të vegjëlve dhe nënën e një vajze, 3 vjeçe.
Emri tënd e shohim në shumë prej punëve të famshme, por si arriti Anjeza Dyrmishi të ngjitej deri në këtë shkallë?
Krahas pasionit dhe talentit, puna është ajo që më bëri të jem këtu ku jam sot. Por për mua kjo që kam arritur sot në Shqipëri është shume pak dhe shumë larg ëndrrave të mia .
Në kohën kur iu përfshive këtij profesioni më së shumti njiheshin ata të gjinisë mashkullore. Ishe e vështirë si femër të përballoje sfidat e këtij profesioni?
Më shumë se e vështirë mund të thuash e çuditshme për njerëzit. Mbaj mend që më shikonin si jashtëtokësore, po flasim këtu e 7 vite përpara, sepse tani kanë ndryshuar gjërat, por duke qenë femër e shikon të bukurën më shpejt dhe mundohesh ta çosh në perfeksion. Duke i parë gjërat me finesën e një femre, është edhe e vështirë edhe e lehtë. E lehtë sepse e arrin qëllimin shumë shpejt dhe bën që puna ime të pëlqehet nga femrat e tjera dhe e vështirë, sepse syri kritik i një femre bën që puna të jetë më e gjatë dhe gjithmonë në kërkim të perfektes.
Ka ndonjë projekt “surprizë” që duhet të presim tani së shpejti…
Unë gjithmonë jam në luftë me kohën dhe me veten, pasi eksperienca që po krijoj më duhet për projektet në vazhdim , po mundohem të krijoj një CV të mirë për të depërtuar në fushën e fotografisë jashtë trojeve shqiptare.
Armina Mevlani
Puna e fotografit mund të duket e këndshme, por duhet të jetë shumë e lodhshme të plotësosh “tekat” e njerëzve. Cila ka qenë kërkesa më e çuditshme e një të famshmi/famshmeje?
Të punosh me njerëzit tashmë nuk është një sfidë, por një kënaqësi për mua, unë merrem personalisht me klientët e mi qofshin ato të famshëm ose jo. Tekat ose të themi dëshirat janë të ndryshme, por pas kaq shumë vitesh eksperiencë nuk më duken të çuditshme .
A ka hasur personazhe që do të preferoje të mos bashkëpunoje më për shkak të karakterit te tyre?
Jo nuk ka ndodhur, sepse personazhet që kanë dëshirë të bashkëpunojnë me mua dhe pëlqejnë punën time, kanë pasur besim tek unë edhe kam qenë unë që kam vendosur për shërbimin fotografik, që do të realizonim .
Irena Kita
Cili personazh publik të ka kërkuar t’i bësh më shumë “Photoshop”?
Unë nuk para shquhem për ekzagjerime në “Photoshop”. Fjala “Photoshop” në Shqipëri keqkuptohet , “Photoshop” -i ose çfarëdo lloj programi tjetër është si peneli për piktorin. Është shumë e domosdoshme për fotografinë, kuptohet brenda kornizave të limitit, por jo të tjetërsojmë subjektin që kemi fotografuar. Nuk më ka ndodhur të kem personazhe që të më kenë kërkuar këtë gjë, sepse personazhet kanë qenë realisht personazhe publikë dhe jo fals.
Po vetë Anjeza, si e ka marrëdhënien me “Photoshop”-in? Është për origjinalen apo…
Gjithmonë varet qëllimi i fotografisë, në qoftë se flasim për një fotografi komerciale për të marketuar një produkt të caktuar, mund të ndërhyhet dhe pa limit, tani po flasim për një produkt, jo individ. Por në qoftë se flasim për fotot e një familjeje që unë bëj pothuajse çdo ditë, nuk e preferoj dhe mundohem 99 % të punës, qoftë drita, ngjyrat, etj., të bëhen në terren. Më ndodh shpesh kur shikojnë fotot e mia, sidomos për peizazhin ose “background”-in, siç mund të quhet ndryshe, mendojnë që mund të ketë ndërhyje me “Photoshop”, por personat që kanë realizuar shërbimin fotografik me mua dhe i kane parë fotot direkt në aparat e kanë kuptuar dhe janë habitur, që kjo gjë mund të bëhet edhe pa “Photoshop”. 🙂
Jo të gjithë jemi të çlirët apo me vetëbesim para aparatit! Ke pasur personazhe publikë që nuk u pëlqente vetja dhe ishin të pasigurt gjatë setit?
Personazheve publike kryesisht gjatë setit nuk u pëlqen vetja fare, sepse duan të jenë sa më perfektë në sytë e publikut. Por fotografi gjithmonë duhet të luajë edhe rolin e psikologut, duke krijuar një marrëdhënie me personazhin për të nxjerrë më të mirën nga ai.
Sot rastisim shumë persona, të cilët nuk kanë lidhje me këtë profesion, por janë bërë fotografë, ka ndonjë arsye për këtë “fenomen”… Sa e lehtë apo e vështirë është sot të bëhesh fotograf profesionist?
Fotografi është si puna e një muzike ose një pikture të mirë, në qoftë se arrin t’i rezistojë kohës ka vlera. Koha është ajo që tregon çdo gjë, shumë persona i futen kësaj pune duke u nisur kryesisht nga një hobi dhe nuk bëhet diferencimi nga hobi në profesion. Të jesh profesionist duhet shumë kohë, shumë eksperiencë dhe shumë punë. Nuk mund të jesh vetëm disa ditë ose disa muaj fotograf, por duhet të jesh çdo ditë fotograf.
Nëse do të na veçonit një prej punëve, cila do të ishte arsyeja?
Kam shumë punë që do të mund t’i veçoja, arsyeja gjithmonë është emocioni që fal një punë.
Anjeza kërkon që njerëzit të fokusohen më shumë te puna e saj, se sa te imazhi…
Gjithmonë te puna. Unë jam nga ato persona që nuk parapëlqej të shes imazhin tim, njerëzit që vijnë tek unë, vijnë për atë që unë bëj. Më ka ndodhur shpesh që në ambiente të panjohura për mua është lakuar emri im dhe unë kam qenë prezente. Njohja ime me publikun ka ardhur vetëm nëpërmjet punës sime, në mënyrë natyrale, jo duke ia imponuar .
Ke nisur një mini-biznes me rrobat e fëmijëve, si lindi ideja?
Nuk është kthyer akoma në biznes! Kjo gjë që unë kam nisur për brandin e veshjeve, kryesisht për vajza, do shumë energji dhe ide të veçanta për të depërtuar në zemrat e mamave. Mua më lindi si ide tani që jam bërë edhe vet mami, unë kam një vajze që për pak bën 3 vjeç, quhet Ajna dhe për këtë arsye edhe i ashtuquajturi biznesi im ka marrë këtë emër, “Ajna Fashion Kids”. Gjithmonë ka qenë shumë e vështirë për të gjetur fustane të veçanta sidomos në tregun shqiptar, kështu që më erdhi si ide të krijoj një “mini shop” për t’i ardhur në ndihmë mamave në pozicionin tim. Fustanet janë të personalizuara dhe të dizajnuara nga vetë unë, ku çdo fëmijë mund të gjej veten të rrethuar nga personazhet e Disney-t dhe nga subjekte fëmijërore. Kjo ka qenë edhe një plus për punën time si fotografe, duke qenë që unë i jap shumë prioritet fotografimit të fëmijëve, më ka ndihmuar dhe në ide .
Duke u përpjekur të balancosh kohën mes familjes, punës dhe shtëpisë, sa kohë i kushton vetes?
I kushtoj shumë kohë, por nga ana profesionale. Puna është ajo që më zë pjesën më të madhe të kohës, sepse për mua nuk është vetëm biznes, por është pasion, dëshirë, është gjithçka, është paralel me familjen time.
Burimi:Iconstyle
