Vitet e fundit po flitet gjithnjë e më shumë për të ashtuquajturat divorce “gri” dhe për faktin se ky fenomen social është në rritje vitet e fundit. Termi “divorci gri” përshkruan divorcet midis të rriturve të moshës 50 vjeç e lart ose midis çifteve që kanë jetuar së bashku për 30, 40 apo edhe 50 vjet.
Në shumicën e rasteve, kur njerëzit mësojnë për një divorc të tillë në mjedisin e tyre, habiten veçanërisht, sikur të krijohet përshtypja se njerëzit e këtyre moshave pushojnë së pyeturi për jetën dhe lumturinë e tyre. Por divorcet gri janë një realitet dhe njerëzit që i përjetojnë janë të thirrur të menaxhojnë ndryshime shumë të mëdha në jetën e tyre.
Por çfarë është ajo që mund të çojë në divorc mes njerëzve që kanë jetuar së bashku për kaq shumë vite? Le të shohim disa nga faktorët që luajnë një rol të rëndësishëm në një ndarje të tillë :
Ka mundësi që çifti ta ketë kuptuar shumë më herët nevojën për t’u ndarë dhe ta ketë vonuar atë derisa fëmijët të rriten, në mënyrë që të mos lëndohen dhe/ose të mos cenohet performanca e tyre shkollore/akademike.
Për më tepër, një rol kyç duket se luan fokusi në rolet e prindërve prej shumë vitesh dhe në të njëjtën kohë neglizhenca e marrëdhënies në çift. Nëse me kalimin e viteve ata ishin humbur dhe në thelb ishin fokusuar se si të punonin së bashku për të rritur fëmijët dhe për të zgjidhur problemet e përditshme, atëherë kur ata rriten krijohet një zbrazëti e madhe. Teksa fëmijët rriten dhe bëhen të pavarur, duket se familja po destabilizohet dhe dalin në sipërfaqe vështirësitë e çiftit që mund të jenë fshehur nga njerëzit që investojnë më shumë për rritjen e tyre.
Autonomia e fëmijëve “takon” edhe periudhën kur prindërit përballen me pikëpyetje ekzistuese agonike që lindin gjatë kësaj faze dhe që pashmangshmërisht shkaktojnë tronditje në çift. Shpesh të gjitha sa më sipër përkojnë në kohë me momente të tjera të rëndësishme në jetën e çiftit, si p.sh. daljen në pension ose largimin e fëmijës më të vogël nga shtëpia .
Mungesa kronike e komunikimit dhe distanca e çiftit del në sipërfaqe gjatë kësaj periudhe dhe shqetësimi funksionon në mënyrë kumulative. Pikërisht atëherë të gjithë kanë evoluar në një drejtim tjetër dhe është sikur zbulojnë se po jetojnë me një “të huaj” , dikë që nuk mund ta njohin më.
Nisur nga sa më sipër, është e kuptueshme që bëhet fjalë për një fazë kalimtare në jetën e çifteve dhe ose do të rinovohet “kontrata” e lidhjes së tyre ose do të çohen në një ndarje. Nëse njerëzit nuk e gjejnë kuptimin në të qenit sërish bashkë, atëherë duhet të menaxhojnë një situatë jashtëzakonisht të dhimbshme dhe të ndërtojnë jetën e tyre nga e para.
Së fundi, kontakti me një mjedis mbështetës, përfshirja në aktivitete që ofrojnë kënaqësi dhe hapja ndaj interesave të reja janë të dobishme për njerëzit që përjetojnë humbjen e marrëdhënies së tyre.
