Leonard Cohen ndërroi jetë sot, gjë të cilën kishte pak kohë që e priste. Në korrik, ai i shkroi një letër të fundit muzës së tij, dashurisë dhe mikeshës Marianne Ihlen para se të dëgjonte se ajo po vdiste, duke i thënë se, “ne jemi shumë të vjetër dhe trupat tanë po plaken dhe mendoj se do të ndjek ty shumë shpejt”.
Muza e kantautorit kanadez, Leonard Cohen, u nda nga jeta 29 korrikun e shkuar, në moshën 80-vjeçare, ndërsa funerali u bë në Oslo, më 5 gusht. Të dy ishin njohur dhe dashuruar në vitet ’60, në ishullin grek, Hydra.
Falë këtij takimi të beftë, kantautori u frymëzua për të krijuar dy këngët e famshme, “So long, Marianne” dhe “Bird on a wire”. Në shtratin e vdekjes, Leonard i ka shkruar Marianne, fjalët e fundit “Të kam dashur gjithmonë, për bukurinë dhe mençurinë, por nuk është nevoja të të them një gjë që ke ditur gjithmonë. Tani dua vetëm të të uroj udhëtim të mbarë! Lamtumirë mike e vjetër, dashuri e pafund! Do shihemi përgjatë rrugës”.
Në gjendjen e saj të pavetëdijes, një shoqe tha, se Marianne shtriu dorën në kërkim të së tijës. Në letrën e vet, Cohen shkruante po ashtu se nuk është e nevojshme të flasim “për bukurinë dhe urtësinë tënde, për shkak se ti i di të gjitha tashmë”.
Marianne Cohen, Leonard-i i kushtoi një nga kryeveprat e tij “So long, Marianne”. “Është koha që të nisim të qeshim, të qajmë, të qajmë e të qeshim për gjithë çfarë kaluam”. Kjo është një nga pjesëzat e tekstit që vazhdon të jetë po aq e ndjerë në të gjitha strofat.
Kur e shkroi këngën, në fakt, historia me Marianne, kishte përfunduar. Kur u takuan, Marianne ishte e fejuar me shkrimtarin norvegjez Axel Jensen, ndërsa Cohen i fejuar me këngëtaren suedeze Lena Mandotter, por dashuria e tyre shpërtheu aq fort, sa të dy u ndanë nga partnerët përkatës dhe u transferuan menjëherë te Cohen, që jetonte në Oslon e ftohtë.
Entuziast për dashurinë e sapo gjetur, Cohen i shkruan mikut të tij, poetit kanadez Irving Layton “Marianne duket sikur ka pritur kaq gjatë për të shpënë në djall të gjitha gratë që kam njohur më parë. Tani duhet të studioj misterin e saj edhe pse jam këtu, mes dëborës” .
Në këngën “Bird on wire”, poeti Cohen shkruan: “Si zogjtë në telat elektrik, si një i dehur në mesnatë, kam provuar, sipas mënyrës sime, të jem i lirë”. Dëshira për liri ishte realiteti i historisë së dashurisë, ajo që i mbante të lidhur. Në fund, edhe pse është e pamundur të duash vetëm një grua, Cohen kuptoi se disa histori dashurie ngelen të përjetshme, pavarësisht ndarjes.
“Poezia është vetëm prova e jetës suaj. Nëse jeta juaj është djegur mirë, poezia është vetëm hiri. Çfarë hiri? I ngrohtë, i shenjtë, që na çon ne në vallëzimin deri në fund të dashurisë; pasione të reja, trupa të vjetër, një lamtumirë e rrallë dhe e dhembshur. Sa kohë, Marianne”, shkrunate Cohen dikur.
Burimi: Independent
