Më 14 prill të vitit 1912, anija më e famshme në histori Titanic-u u nis drejt fatit të saj tragjik, por pak orë para se të përplasej me ajsbergun që i mori jetën mbi 1,500 njerëzve, në bord mbizotëronte një atmosferë luksi, elegance dhe paqes së rreme. Ajo që ndodhi në mbrëmjen e fundit është bërë pjesë e legjendës, përfshirë edhe vaktet madhështore që u shërbyen pasagjerëve në klasat e ndryshme të anijes.
Në klasën e parë, darka ishte një shfaqje më vete. Menuja e fundit e gjetur pas tragjedisë tregon një listë të gjatë me 10 pjata të sofistikuara, që përfshinin ostriga të freskëta, supë konsome me pulë, salmon me salcë hollandaise, mish viçi me perime, rosë të pjekur me portokall, dhe ëmbëlsira franceze. U shërbye verë e shtrenjtë dhe shampanjë, ndërsa muzika e orkestrës krijonte një atmosferë të qetë e madhështore.
Në klasën e dytë, darka ishte po ashtu e pasur për kohën. Pasagjerët shijuan supë perimesh, pulë të pjekur, patate, bukë të freskët dhe puding anglez për ëmbëlsirë. Edhe pse më e thjeshtë se ajo e klasës së parë, për shumë prej tyre ishte një luks që nuk e kishin përjetuar më parë.
Ndërsa në klasën e tretë, ku udhëtonin emigrantët që shpresonin për një jetë të re në Amerikë, menuja ishte modeste por e ngrohtë: supë me oriz, bukë e zezë, djathë, patate të ziera dhe fruta të thata. Ishte një darkë e thjeshtë, por plot shpresë, një shpresë që fatkeqësisht nuk do të zgjasë shumë.
Pak orë pas kësaj darke, në orën 23:40, Titanic-u u përplas me ajsbergun fatal. Ndërsa pasagjerët e klasës së parë ndoshta po shijonin cigaret e fundit apo një gotë shampanjë, dhe ata të klasës së tretë po flinin, filloi kaosi që do të hynte në histori si një nga tragjeditë më të mëdha detare të të gjitha kohërave.
Sot, më shumë se një shekull më vonë, menuja e fundit e Titanic-ut mbetet një kujtim i ngrirë në kohë një dëshmi e kontrastit mes luksit dhe tragjedisë, mes shpresës dhe humbjes. Një darkë që filloi me shampanjë e mbaroi me heshtje në thellësitë e Atlantikut.
