Seriali legjendar “The Simpsons” ka lënë pas një tjetër figurë të dashur nga universi i tij i pafund personazhesh. Në episodin e transmetuar më 16 nëntor, gjatë predikimit të Reverend Lovejoy, një tingull i çrregullt nga organoja ndërpret shërbesën fetare. Të gjithë kthejnë kokën: Alice Glick, organistja e moshuar e kishës, ka rënë e palëvizshme mbi tastierë. Një vdekje e papritur, groteske dhe absurdisht Simpson-iane, por pikërisht për këtë arsye në harmoni të plotë me tonin e serialit.
Pas transmetimit të episodit, bashkë-producenti ekzekutiv Tim Long e konfirmoi zyrtarisht largimin:
“Në një farë mënyre, Alice do të jetojë përgjithmonë përmes muzikës që krijoi. Por në një mënyrë tjetër – atë më të rëndësishmen – po: ajo ka vdekur.”
Këtë herë nuk ka rikthime, ringjallje apo rikrijime komike. Vdekja e Alice Glick është finale. Personazhi, i cili u shfaq për herë të parë në vitin 1991 dhe u dublua fillimisht nga Cloris Leachman e më pas nga Tress MacNeille, ishte fshirë dikur në sezonin e 23-të, por si shumë figura të tjera të Springfield, rikthimi i saj ishte një surprizë e vonë. Këtë herë, megjithatë, produksioni ka vendosur të mbyllë përfundimisht ciklin e saj.
Në shfaqje, vdekja e organistes kthehet në boshtin e episodit. Alice ia lë pasurinë e saj shkollës së qytetit, me një kërkesë të qartë: fondet të përdoren për një program të ri muzikor. Lisa, natyrisht, është në qiellin e shtatë. Por jo të gjithë janë të kënaqur.
Joe Quimby III, nipi i kryetarit të bashkisë, udhëheq një fushatë për t’i kthyer paratë në një festival muzikor masiv tre-ditor – një ide që përplaset kokë më kokë me parimet e Lisas. Kështu fillon një betejë etike dhe politike në stilin tipik të Simpsonëve, ku idealizmi i shkollës ndeshet me ambiciet e pushtetit, mes humorit të zi, satirës dhe komenteve sociale të mprehta që kanë bërë serialin të pavdekshëm.
Në periferi të ngjarjes, bashkë-drejtuesi Matt Selman shpjegoi me humor arsyen pas kësaj zgjedhjeje kreative:
“Meqenëse episodet e Simpsonëve janë fantazi të vazhdueshme spekulative, secili prej tyre është i ndryshëm. Marge ndoshta nuk do të vdesë më kurrë. Është një paradoks i mallkuar, por njerëzit e pranojnë. Historia dhe personazhet vijnë të parat; universi kinematografik vjen pas.”
Ky filozofim televiziv është bërë pjesë e ADN-së së serialit: në një botë ku vdekja mund të jetë e përkohshme, e përulur ose thjesht një shaka, vendimi për të larguar përfundimisht një personazh edhe një dytësor si Alice krijon një moment reflektimi për fansat.
