Të gjithë e kemi përjetuar faktin që ka një pauzë të sikletshme në mes të një bisede dhe ndiejmë nevojën dërrmuese për ta mbushur atë me fjalë. Ky impuls nuk është i paarsyeshëm, por përkundrazi pasqyron mënyrën se si jemi të kushtëzuar si nga ana kulturore ashtu edhe nga ajo psikologjike për të shmangur boshllëkun komunikues. Psikologët dhe ekspertët e komunikimit ia atribuojnë këtë shqetësim disa faktorëve të rrënjosur thellë , nga frika e gjykimit deri te ankthi social i përkeqësuar nga mjediset e ngopura me stimuj.
Frika nga gjykimi
Heshtja vepron si një megafon (edhe pse mund të duket kontradiktore) që amplifikon mendimet tona. Normalisht, këto janë negative ose reflektuese, të cilat mund të tregojnë një cenueshmëri të caktuar që zakonisht lind nga pritjet shoqërore dhe mënyra se si jemi të kushtëzuar që nga fëmijëria në kulturat që vlerësojnë rrjedhshmërinë komunikuese. Kur nuk flasim, shumë njerëz e interpretojnë këtë si një dështim, një sinjal negativ që duhet ta kundërveprojnë shpejt, siç vërehet nga NeuroLaunch.
Ankth, vetëvlerësim i ulët ose nevojë për kontroll
Njerëzit që vuajnë nga ankthi social ose vetëvlerësimi i ulët e ndiejnë heshtjen si diçka shumë të dëmshme për emocionet e tyre. Mendjet e tyre u thonë atyre se të qenit i qetë është sinonim i të qenit i vlerësuar negativisht. Kjo shkakton përhapjen e impulseve automatike për ta mbajtur bisedën aktive dhe për të mos e lënë atë të shuhet.
Përveç kësaj, mbushja e çdo pauze mund të jetë një mekanizëm kontrolli i pavetëdijshëm. Të folurit shmang boshllëkun, por gjithashtu mbron nga pasiguria emocionale që gjeneron heshtja.
Pasiguria
Ne jetojmë në një botë mbistimulimi , ku pasiviteti mendor është i rrallë. Heshtja e detyron trurin të ngadalësohet dhe kjo krijon shqetësim nëse nuk jemi mësuar me të. Sidomos në biseda, kjo pauzë aktivizon mendime dhe shqetësime të shumta , gjë që përforcon nevojën për t’u larguar duke folur.
Ndikimi kulturor
Perceptimi ynë për heshtjen gjatë një bisede shpesh varet edhe nga mjedisi kulturor. Në shoqëritë perëndimore, heshtja shpesh perceptohet si e pakëndshme, bosh ose mungesë aftësish sociale. Në të kundërt, disa vende aziatike si Japonia e vlerësojnë atë si respekt dhe reflektim. Ky ndryshim mund të shkaktojë keqkuptime dhe të përforcojë idenë se diçka nuk shkon kur zgjatet.
Introspeksion dhe lidhje
Jo të gjithë e përjetojnë atë si diçka negative. Disa i shijojnë pauzat reflektuese dhe i përdorin ato për t’u lidhur më thellë, si me veten ashtu edhe me të tjerët.
Sipas opinioneve të ndryshme të ekspertëve, këta njerëz kanë tendencë të kenë inteligjencë të lartë emocionale, mund të përpunojnë gjuhën joverbale para se të përgjigjen dhe nuk kanë nevojë të flasin për t’u ndjerë të përfshirë në dialog ose bisedë; diçka shumë pozitive për ata që ndihen rehat në këtë lloj situate.
