Syzana Gjokaj, me origjinë nga Kosova është menaxhere e ekipit infermier në repartin e urgjenës të Spitalit Presbiterian në Nju Jork.
Ajo u infektua vetë me COVID-19 gjatë detyrës, dhe në një bisedë me “Zërin e Amerikës” tregoi sesi po shkon periudha e karantinës dhe simptomat që ka pasur.
Sazana tregon se u diagnostikua me COVID-19 në fillim të prillit dhe fillimisht kaloi simptoma të rënda:
“Temperaturë të lartë, kollitje, zënie në frymë. Kam marrë rezultatin, tani ndjehem më mirë. Temperaturë herë kam, herë s’kam. Eshtë sëmundje e paparashikueshme. Mund të them se kam qenë një ndër njerëzit më me fat pasi nuk i kam pasur simptomat sic i kanë pasur njerëzit e tjerë, sigurisht nga ato që kam parë në emergjencë që të bëjnë të tmerrohesh. Kam ndjerë shumë lodhje”.
Syzana Gjokaj ka treguar tmerin që ka dëshmuar me sytë e saj, në repartin e kujdesjes për pacientët me koronavirus. Ajo tregon lodhjen e madhe dhe stresin që kalojnë mjekët të cilët shpesh herë qajnë pasi janë emocionalisht të dërrmuar:
“Kjo ma kujton shumë luftën në Kosovë. Eshtë e vërtetë se spitali ynë ka implementuar strategji të ndryshme për t’u përballur me këtë pandemi, ka krijuar edhe një repart të ri për kujdesin e pacientave me COVID. Por në emergjenë është gjithmonë fluksi i pacentave: ata që e kanë dhe ata që mendojnë që e kanë. I gjithë spitali, i gjithë sistemi është i stërngarkuar. Infermierët edhe mjekët dhe i gjithë personeli mjekësor është fizikisht i dërrmuar, emocionalist i dërrmuar. Shpesh qajnë, ngushëllojnë njëri-tjetrin. Punojnë jashtëzakonisht shumë, pa marrë pushime dreke, pa shkuar në banjo, pa pirë ujë. Kam parë shumë njerëz duke vdekur, kam parë infermiere duke i dhënë familjarit celularin për të thënë lamtumirën e fundit. Eshtë shumë e vështirë.”
Duke folur për diagnozën e saj, Syzana shprehet e bindur se duhet të jetë infektuar në spital, ndërsa ka një mesazh për këdo që e mendon veten të paprekshëm nga kjo sëmundje:
“Edhe pse ca të rinj mendojnë se nuk preken, COVID-i nuk njeh moshë, nuk njeh besim apo ngjyrë. Nuk kam fjalë ta përshkruaj atë që kam parë në urgjencë, nuk do të kisha dashur ta shoh asnjeri në atë gjendje. Gjendja më e vështirë është ta shohësh dikë duke mos marrë ajër, duke t’u lutur “po vdes”; nuk lejojnë familjarë. Paramendoni dikë, qoftë i ri, qoftë i vjetër të vdesë vetëm, është gjëja më e frikshme që mund t’i ndodhë dikujt. Andaj ju nuk dëshironi të jeni ai njeri… Këtu vjen ajo preventiva: qëndro në shtëpi të parandalosh të gjithë atë”.
Syzana ka dhe një vajzë, Sarah 10-vjeçare e cila është e detyruar të qëndrojë e izoluar nga e ëma për të mos u infektuar. Ato komunikojnë me FaceTime përmes celularit. Sarah mezi pret që të mbarojë periudha e karantinës:
“Do ta përqafoj fort. Ndoshta do t’i bëj edhe një dhuratë”, shprehet ajo për VOA.
