Evropa njihet për përparimin dhe prosperitetin e saj social. Por a është kjo fotografia e vërtetë për të gjithë? Jo, sipas Raportit të Fëmijëve 2024. Konkluzionet e tij: Nivelet e kënaqësisë së të rinjve me jetën tregojnë një rënie të dukshme në krahasim me të kaluarën. Në veçanti, 1 në 6 të rinj evropianë deklaron pakënaqësi me jetën e tij. Sipas UNICEF-it, shkalla e kënaqësisë së të rinjve ra nga rreth 74% në 2018 në 69% në 2022, në 23 vende në Evropë. Ky zhvillim konfirmon se sfidat socio-ekonomike kanë një ndikim serioz në mirëqenien e brezit të ri.
Ku jetojnë fëmijët më të zhgënjyer?
Pamja është veçanërisht zhgënjyese në Mbretërinë e Bashkuar, ku 25.2% e të rinjve shprehin pakënaqësi, ndërsa përqindje të ngjashme shfaqen në Poloni (24.4%) dhe Maltë (23.6%). Në të kundërt, të rinjtë më të lumtur jetojnë në Holandë, ku vetëm 6.7% e 15-vjeçarëve raportojnë kënaqësi të ulët nga jeta. Në mënyrë të ngjashme, Finlanda dhe Danimarka duket se po ecin mjaft mirë, me shkallë të pakënaqësisë së të rinjve përkatësisht 10.8% dhe 11.3%.
Pabarazitë , varfëria dhe natyra e papërballueshme e shërbimeve mbështetëse të shëndetit mendor janë shkaqet kryesore të kësaj tabloje.
Varfëria, në veçanti, është e lidhur pazgjidhshmërisht me ndjenjën e kënaqësisë me jetën. Sipas të dhënave të UNICEF-it, rreth 20 milionë fëmijë në BE jetojnë në rrezik të varfërisë ose përjashtimit social.
Efektet janë shumëdimensionale: Ushqimi i dobët dhe kequshqyerja ndikojnë në shëndetin fizik dhe mendor. Fëmijët që jetojnë në varfëri kanë më shumë gjasa të përjetojnë stres, ankth dhe depresion. Në të njëjtën kohë, mungesa e burimeve pengon pjesëmarrjen në aktivitete, duke çuar në izolim social, ndërsa kushtet e këqija të jetesës në përgjithësi çojnë në pjesëmarrje të kufizuar në arsim, me gjithçka që kjo nënkupton zhvillimin e shëndetshëm të të rinjve.
Kjo mungesë e angazhimit arsimor i mban fëmijët prapa dhe zvogëlon shanset e tyre për t’i shpëtuar varfërisë në të ardhmen, duke krijuar një rreth vicioz. Për më tepër, rritja e kostos së jetesës kufizon aksesin e familjeve në mallrat dhe aktivitetet bazë, duke ndikuar thellë në jetën e tyre të përditshme.
