Aktori Neritan Liçaj i cili ka qenë një prej mbështetësve të parë të Teatrit Kombëtar, ka mbajtur një fjalim prekës në protestën e sotme të artistëve dhe qytetarëve.
Ashtu me zërin e ngjirur, ai u ngjit në podiumin e improvizuar dhe bëri thirrje për një reflektim kombëtar për hir të të ardhmes së fëmijëve dhe brezave të rinj.
Liçaj tha se Zoti e ka krijuar me shumë dashuri vendin tonë prandaj edhe është kaq i bukur, ndërsa bëri thirrje për bashkim për të ndrequr Shqipërinë dhe të ardhmen e saj.
Aktori ishte një ndër personat që rrezikoi jetën pasi kur IKMT nisi prishjen e godinës së Teatrit dje në orën 4:30, ai ishte brenda tij bashkë me disa kolegë. Sot protesta nuk bëhet vetëm për Teatrin, por për lirinë dhe drejtësinë si dhe për të kërkuar dëgjimin e zërit të çdo qytetari.
Fjalimi i Neritan Liçajt!
Pjesa ime e mirë mbetet e lirë dhe ka fituar mbi ato. Unë thërras në këtë kauzë të gjithë shqiptarët, thërras të gjithë organizimet shqiptare, organizimet politike, gjithçka që ka mbetur e mirë shqiptare, gjithcka që ka dhënë shpirtin e vet mbi krahët e shqiponjës, bijtë e të cilës ne të gjithë jemi, të fluturojmë lart dhe gjarpërinjtë që na ngatërrojnë t’i përplasim në shkëmb dhe ne të meritojmë emrin bijtë e shqipes.
U përpoqën të na vrasin shpresën. Por shpresa nuk vritet, sepse shpresa është brenda cdo njeriu. Mendoj se kjo dritë shprese mua më ka mbajtur mbi dy vite atje. U përpoqën të vrasin artin. Pse? Sepse arti forcon dy muskuj (zemrën dhe mendjen). Është muskuli i patriotit që të bën të jesh kuq e zi. Atë nuk e vrasin dot kurrë, kot ta kenë.
Prandaj unë them, dritën e shpresës mbajeni aty. Kjo protesta për teatrin ka qenë si një qiri që ndezi shumë protesta qytetare në Shqipëri. Teatri u kthye në tempull, i cili i dha jehonë shpirtit qytetar.
Zoti kur e bëri këtë vend unë mendoj se ka qenë i dashuruar, sepse vendi ynë është shumë i bukur.
Hajde ta bëjmë akoma më të bukur ne qytetarët, duke mos u përçare, duke mos patur interesa. Mbi këto interesa të vëmë cik atë zemrën kuq e zi që kemi.
Unë i them cdo kujt, fermerit, studentit, pedagogut, mjekut, efektivëve të policisë, politikanëve, hajde të shikojmë si mund ta ndreqim Shqipërinë. Unë kam fëmijë dhe për të ardhmen e fëmijëve të mij jap dhe jetën.
Të mos e urrejmë këtë vend të bukur.
Ejani të gjithë të shikojmë secili prej nesh, nga qytetari deri te politikani cfarë mund të ndreqim, përtej kalukimeve.
Rama dhe Veliaj nuk kanë zemër, kanë shkretëtirë. Unë dhe ju nuk besoj se keni shkretëtirë. Prandaj ejani të mbjellim dhe jo të presim.
I them edhe pushtetit të raskapitur. Mund të bëni cfarë të doni, por rëndësi ka për mua cfarë bëj unë. Këtë rezistencë ja kemi treguar, ne nuk na pengoni dot.
