Ditën e sotme ministrja e Shëndetësisë Ogerta Manastirliu ka realizuar një konferencë për shtyp, ku ndër të tjera deklaroi se spitali COVID4 është gati dhe do të hapet pas plotësimit të kapaciteteve të 3 strukturave të dedikuara COVID dhe më tej do të vijohet me hapjen sipas 3 skenarëve të spitaleve rajonale, të cilët janë parapërgatitur për trajtimin e pacientëve me Covid-19 duke e cuar kapacitetin ne mbi 1600 shtretër për trajtimin e pacientëve të prekur nga virusi.
Gati jemi me COVID 4 dhe spitaleve rajonale. Pas plotësimit të kapaciteteve në spitalet aktuale do të hapim spitalin COVID 4 e më pas do të kalojmë tek rajonalët. Është normale që të hapur një stadium për pacientët COVID. Pandemia frenohet me masa të thjeshta me zgjidhje të teknologjisë së ulët. Maska, distanca sociale si dhe higjiena.
Megjithatë, në deklaratën e saj ministrja ka lënë shumë gjëra pa sqaruar, sepse Covid-19 nuk mposhtet me shtretër dhe shiringa.
“iconstyle.al” prej muajsh ka trumpetuar faktin se sistemit tonë shëndetësor i mungojnë pajisje shumë të rëndësishme për luftën me Covid-19, që janë vendimtare në humbjen e jetës së pacientëve të infektuar.
E megjithatë, edhe kjo valë e dytë e virusit i gjen spitalet e vendit tonë me të njëjtat pajisje, infrastrukturë…e vetmja që është përmirësuar është retorika e qeverisë.
Për rikujtesë gjatë muajve të parë të luftës me koronavirusin të pakën 20 persona janë larguar nga Rinasi me charter, për t’u kuruar jashtë vendit. 20 të infektuarit u kanë besuar jetën mjekëve të Italisë dhe Turqisë. (KLIKO)
Çfarë i mungon sistemit shëndetësor edhe pas 8 muajsh pandemie?
Që kur situata nuk ishte kaq serioze sa paraqitet me ardhjen e valës së dytë, kemi raportuar rreth një pajisjeje të quajtur ECMO. Sikundër ju kemi bërë me dije kjo pajisje e kujdesit intensiv, shumë e vlefshme për të shpëtuar jetët e pacientëve të intubuar, kushton rreth 60-70 mijë euro dhe konsiderohet si pajisja e fundit e “mrekullive” në mjekësinë moderne.
Oksigjenimi i Membranës Ekstracorporale (jashtë qelizore) ECMO është një pajisje që pompon dhe oksigjenon gjakun e një pacienti jashtë trupit, duke e mbajtur një person në jetë për ditë, javë ose muaj, edhe kur zemra ose mushkëritë e tyre nuk funksionojnë. Kur një paicent trajtohet më ECMO, gjaku rrjedh përmes tubit në një mushkëri artificiale në makinë, që shton oksigjen dhe nxjerr dioksid karboni, atëherë gjaku ngrohet në temperaturën e trupit dhe pompohet përsëri në trup.
Disa muaj më parë shefi i Kardiokirurgjisë në QSUT, Edvin Prifti tha në një intervistë se kjo pajisje bën oksigjenimin artificial të gjakut, duke lënë në qetësi mushkëritë, në këtë mënyrë ndihmon pacientët e intubuar nga Covid-19. Sipas Priftit 50% të të sëmurëve që janë në ECMO dhe janë me Covid kanë arritur të mbijetojnë.
Ndër të tjera ai u shpreh:
Në varësi shkon nga 60-70 mijë euro. Në një emision Arben Gjata na e premtoi se kishte një premtin nga universiteti i Barit për të bërë disa dhurata për aparate të tilla, por më pas nuk e di çfarë u bë.
Pse Ministria e Shëndetësisë nuk blen disa pajisje ECMO?
Mjeku ongolog Henrik Zotaj në një shkrim në rrjetet sociale shprehej gjatë verës se një numër prej rreth 5-10 pajisjesh të tilla ECMO, do ishin jetë-shpëtuese për një numër pacientësh që me opsionet e tjera të terapisë intensive nuk do ia dilnin dot, ta fitonin betejën me Covid-19. Ai shprehet se duke përdorur ECMO, në terapinë intensive një numër i caktuar pacientësh mund t’ia dalin të shpëtohen.
Me një llogari të thjeshtë, për 10 pajisje me nga 70 mijë euro(referuar deklaratës së Edvin Priftit) do duheshin 700 mijë euro. Nëse iu duket një shifër e madhe, iu kujtojmë se gjatë periudhës së epidemisë, “Farma Net Albania” ka përfituar nga institucionet shtetërore, rreth 3.5 milion euro tendera kryesisht për blerje maskash, ku të gjithë janë zhvilluar me negocim dhe pa garë.(Lexo këtu)
ECMO, mund të ishte pjesë e terapisë intensive në shërbimet tona reanimatore. Kjo pajisje mund ishte shumë e vlefshme jo vetëm, në spitalet publike por, dhe ato jo-publike.
Kështu ka ndodhur edhe me pajisjen e quajtur “Cobas 6800”, e cila kryen tamponin.
Nga një komunikim i “iconstyle.al” me përfaqësuesin e kësaj firme në Shqipëri, disa muaj më parë na u bë me dije se kjo aparaturë kushton 320 mijë euro dhe kryen 384 teste në orë, që përkthehen në 9,240 teste në ditë.
Kjo do të thotë se një laborator në vendin tonë me çmimin 95 euro të tamponit arkëton 877,800 euro në ditë dhe për 30 ditë 26, 334,000 euro. Pra, përfiton shifra marramendëse, kur kostot duken të papërfillshme.
Mungesa e bluzave të mardha
Një tjetër sfidë lidhet edhe me burimet njerëzore. Jemi dëshmitarë të kaosit që u krijua pak kohë më parë, kur bluzat e bardha u infektuan për shkak të kushteve me të cilat punojnë.
Të gjithë jemi të vetëdijshëm se sistemi shëndetësor publik vuan nga numri i pamjaftueshëm i profesionistëve. Sipas të dhënave nga Observatori Global i Shëndetit, Shqipëria ka numrin më të ulët të mjekëve për banorë në rajon. Greqia ka 6.2 mjekë për 1000 banorë, Maqedonia 2.8, Mali i Zi 2.3, Serbia 2.4 dhe Bosnja 1.8 mjekë për 1000 banorë.
Aktualisht janë 1.2 mjekë për 1000 banorë dhe raporti mami/infermierë është 3.6 për 1000 banorë, teksa edhe këto burime të pakta njerëzore në shëndetësi janë shpërndarë në mënyrë të pabarabartë.
Qeveria vijon të lartësojë rëndësinë e veprave publike me një retorikë të bukur që do ta kishte zili edhe Aristoteli. Por, duket se interesat personale e kanë verbuar shikimin për shumë çështje. E teksa Manastirliu thotë se do hapen spitalet rajonale, duhet të na sqarojë se çfarë pritet të ndodhë në muajit në vijim dhe si do e përballojmë këtë krizë shëndetësore?
