Ndërsa në Vatikan po ndihen lëkundjet e mundshme për një konklavë të re, ekspertët dhe vatikanologët po spekulojnë mbi emrat që mund të pasojnë Françeskun në krye të Kishës Katolike. Por nëse historia na ka mësuar diçka, është se Papa i ardhshëm zakonisht është ai që askush nuk e pret.
Nga Kapela Sistine shpeshherë ka dalë një emër që nuk ndodhej në listat e favoritëve. I tillë ishte edhe Jorge Bergoglio në vitin 2013, emër që shumica nuk e kishin dëgjuar më parë, por që u bë Papa Françesku. Një dekadë më vonë, me shumicën e kardinalëve elektorë të emëruar pikërisht nga ai, shumë mendojnë se pasardhësi do të ndjekë të njëjtin drejtim liberal. Por kjo nuk është aspak e sigurt.
Shumë nga kardinalët e emëruar nga Françesku janë figura të panjohura, të zgjedhur nga vende të largëta për të reflektuar vizionin e një Kishe më përfaqësuese. Kjo e bën edhe më të vështirë parashikimin. Megjithatë, disa emra vazhdojnë të përmenden me ngulm:
Péter Erdő (72 vjeç) – Arqipeshkëv hungarez, i preferuar nga konservatorët për qëndrimet e tij të forta ndaj reformave të Françeskut dhe emigracionit.
Wim Eijk (71 vjeç) – Kardinal holandez, me një të kaluar si mjek, që njihet për deklaratat e tij të drejtpërdrejta dhe për mbrojtjen e doktrinës tradicionale.
Mario Grech (68 vjeç) – Maltez, besnik ndaj vizionit të Françeskut, por me një të kaluar konservatore që mund të rikthehet nëse zgjidhet Papë.
Pietro Parolin (70 vjeç) – Sekretari i Shtetit në Vatikan, diplomat i kalitur dhe figurë e fortë në administratën papnore, por i diskutueshëm për rolin në marrëveshjet me Kinën.
Luis Antonio Tagle (67 vjeç) – I quajtur “Françesku aziatik”, i hapur ndaj reformave, por që ka humbur ndikim vitet e fundit.
Matteo Zuppi (69 vjeç) – Itali i moderuar që njihet për rolin unifikues, lidhjet me komunitetin Sant’Egidio dhe angazhimin për paqen në vendet në konflikt.
Deri në momentin kur të dalë tymi i bardhë, çdo emër është vetëm një hipotezë. Historia ka treguar se edhe favoritët më të fortë mund të dalin nga konklava si… thjesht kardinalë.
