Nga Griselda Derti
Armiku më i madh i njerëzimit vitet e fundit, prej të cilit shënohen çdo ditë një numër i konsiderueshëm vdekjesh është padyshim kanceri. Hajrush Shala ishte i pafati i rradhës në betejën e vështirë dhe të gjatë me këtë sëmundje vdekjeprurëse.
48-vjeçari nga Kosova prej dy vitesh vuante nga melanoma ( kanceri i lëkurës), ndërsa të premten e tetë gushtit 2024 lufta e tij mori fund duke ndërruar jetë në shtëpinë e tij. Megjithëse e dhimbshme, ndarja nga jeta e Hajrushit ishte edhe e pritshme nga familjarët e tij. Kjo pasi sëmundja e nga e cila vuante ishte e trashëgueshme. Më herët edhe babai edhe vëllai i tij ishin ndarë nga jeta në moshë të re për të njëjtën arsye.
Hajrush Shala lindi më 25 janar 1976 në fshatin Verbovc të Drenasit. Ai jetoi një fëmijëri të lumtur në një familje të madhe të përbërë nga nëntë persona, prindërit e tij Habib dhe Shefkie Shala, si dhe 3 motra dhe 3 vëllezër të tjerë.
Hajrushi e kreu arsimin fillor në Tërstenik, një fshat në veri të Prishtinës pjesë e komunës së Drenasit. Pas përfundimit të 9-vjeçares, ai vazhdoi gjimnazin e përgjithshëm po në Drenas. Me përfundimin e gjimnazit u mbyll edhe kapitulli akademik për Hajrushin, i cili më pas zhvilloi një talent të tij, të cilin e kishte të trashëguar nga familja. Bëhet fjalë për muzikën folklorike.
“Hajrushi kishte një zë të mrekullueshëm dhe që i vogël këndonte gjithmonë nëpër shtëpi. Jo vetëm kaq që në fëmijëri ai mësoi t’i binte edhe violinës,”-tregoi kushëriri i të ndjerit.
Më vonë Hajrushi nuk e kufizoi talentin e tij duke kënduar vetëm në shtëpi, por që në moshën 15-vjeçare ai filloi ta shoqëronte të atin e tij në festa dhe ahengje të ndryshme familjare në Kosovë, ku ai ishte i ftuar për të performuar.
Babai i tij, Habib Shala ishte një folklorist, violinist dhe muzikant i njohur në Kosovë. Së bashku me vëllezërit e tij, xhaxhallarët e Hajrushit gjatë gjithë jetës i janë përkushtuar muzikës folklorike, talent të cilin e trashëguan edhe disa djem të tyre, ndër to dhe Hajrushi. Të kënduarit muzikë folklorike ishte një punë e mirfilltë për familjen Shala, nga e cila siguronin të ardhurat financiare.
Në fillim me babain, pastaj i shkëputur, Hajrushi e ushtronte këtë punë brenda dhe jashtë kufinjve të Kosovës, më së shumti në Gjermani, Austri dhe Zvicër.
Në moshën 25-vjeçare Hajrushi do të njihte Antigonën, vajzën e ëndrrave të tij. Dyshja të cilët u martuan në vitin 2002 u njohën në Drenas nga disa persona të përbashkët. Në këtë rast për Shalën vlejti shprehja: fatin nuk duhet ta kërkosh larg se e ke pas dere. Dashuria e tyre solli në jetë dy djem, Nisin dhe Donin, përkatësisht 22 dhe 20 vjeç.
Hajrushi ishte shumë i lidhur me djemtë e tij, sidomos me të madhin i cili tashmë ishte bërë si një shok për të. Ndryshe nga ai djemtë e Hajrushit nuk e trashëguan nga babai i tyre zërin dhe talentin për muzikën folklorike. Djali i madh i Hajrushit zgjodhi rrugën e kurbetit, duke emigruar për të punuar në Gjermani që në moshë të hershme.
Për shoqërinë e tij, Hajrushi ishte një person i gjendshëm, i arritshëm për çdo gëzim dhe shumë i gatshëm për të ndihmuar për çdo problem.
“Mjaftonte një thirrje dhe ai të gjendej pranë në gëzim dhe në hall”-shprehet Artoni, shoku i ngushtë i Hajrushit.
Ndërsa familjarët e përshkruajnë atë si një person të qetë, artist edhe në shpirt.
“Ai ishte me plot kuptimin e fjalës artist edhe në shpirt”-tregoi i prekur kushëriri i Hajrushit, Armendi.
Ceremonia e varrimit e të ndjerit u bë në fshatin e tij të lindjes, në Verboc me nëntë gusht ku morën pjesë familjarë miq dhe kolegë të shumtë të familjes Shala.
Përpos babait dhe një vëllai që ishin ndarë disa vite më parë nga jeta në moshë të re për të njëjtën arsye (kanceri i lëkurës), një humbje tjetër e madhe për Hajrushin gjatë jetës ishte edhe ajo e vëllait tjetër Ibushit , i cili u vra gjatë luftës në Kosovë.
Sakaq ai la pas nënën e tij, Shefkien, bashkëshorten Antigonën , dy djemtë Nisin dhe Donin, një vëlla dhe tre motrat.
Për qetësinë dhe shpirtin e bardhë që e karakterizonte kujtimi i tij do të mbetet i paharruar nga personat që e njohën!
