Në filmin Eat Pray Love, Julia Roberts nuk luan thjesht një rol, ajo përçon një filozofi. Një mënyrë jetese. Një mënyrë të tërë për të thënë “mjafton të jesh”.
Në një botë ku rendim për më shumë arritje, më shumë angazhime dhe më shumë ndjekës, Julia na fton në një udhëtim ndryshe: drejt vetes. Drejt pushimit. Drejt shijes së jetës në formën më të thjeshtë. Dolce far niente, ëmbëlsia e të mos bërit asgjë, nuk është një dembelizëm, por një luks emocional. Dhe ajo na e mëson këtë në katër shije:
Ha – ushqe shpirtin, jo vetëm trupin
Në Romë, ajo i lejon vetes të hajë pa faj, të shijojë çdo kafshatë si një përqafim. Mëson të mos numërojë kaloritë, por momentet. Në një pjatë pastash ajo gjen lirinë për të thënë: “Meritoj kënaqësi”.
Lutu – dëgjo veten përmes heshtjes
Në Indinë shpirtërore, ajo lutet, mediton dhe hesht. Jo për të gjetur Zotin në ajër, por për të gjetur veten në qetësi. Lutja nuk është gjithmonë fetare – ndonjëherë është një frymëmarrje e thellë që thotë: “Jam këtu”.
Duaj – dashuro pa frikë
Në Bali ajo mëson të dashurojë sërish. Por këtë herë, pa u humbur vetja. Dashuria vjen si një shpërblim, jo si një shpëtim. Dhe në këtë pikë, mësojmë: duhet të duam veten përpara se të duam dikë tjetër.
Dolce Far Niente – shijo momentin
Në fund, ajo qëndron, buzëqesh, pi një gotë verë, dëgjon muzikë dhe pushon. Pa ndjenja faji. Pa orar. Pa nxitim. Ky është mësimi më i bukur: lumturia s’është gjithmonë në një destinacion – por në një moment që nuk kërkon asgjë tjetër përveçse të jesh aty.
Ndaj… ha. lutu. duaj.
Jo si një trend, por si një filozofi tënde. Merr pushimin që të takon. Shijo dritën që hyn nga dritarja. Dëgjo trupin tënd. Sepse, siç na kujton Julia, edhe të mos bërit asgjë është një art. Dhe ti meriton ta jetosh bukur.
