Për më shumë se katër dekada, rreth momenteve të fundit të John Lennon janë endur mite, fraza romantike dhe legjenda urbane që përpiqeshin t’i jepnin fundin një ngjyrë poetike. Por dokumentari i ri i Apple TV+, “John Lennon: Vrasje pa gjyq”, i jep fund romancës dhe e paraqet realitetin në mënyrën më të ashpër: fjalët e fundit të ikonës së muzikës nuk kishin as pikën e magjisë, as ndonjë filozofi të thellë.
I plagosur rëndë dhe i vetëdijshëm për çfarë po ndodhte, Lennon shqiptoi vetëm:
“Jam i qëlluar.”
Ka kaq shumë tragjedi në këtë moment sa ironi: një njeri që këndoi për paqen, sinqeritetin dhe dashurinë, mbylli jetën me dy fjalë brutale dhe të zhveshura nga çdo lloj metafore. Pa mesazhe për botën, pa “Imagine”, pa monolog përfundimtar. Vetëm të vërtetën e asaj sekonde.
Jay Hastings, portieri i ndërtesës ikonike Dakota, ishte i pari që dëgjoi fjalët fataliste. Ai e kujton Lennon-in duke hyrë me vrap në holl, të mbuluar me gjak, me syzet e tij të rrumbullakëta ende të varura në hundë. Pasi shqiptoi frazën e fundit, trupi i tij u rrëzua në dysheme.
Portieri e ktheu përmbys, i mori syzet dhe i vendosi mbi tavolinën e portës, një detaj që ka mbetur i gdhendur në të gjitha dëshmitë e atij nate.
Në atë çast, Yoko Ono u shfaq duke bërtitur: “Merrni një ambulancë!”, ende pa e kuptuar se jeta e bashkëshortit të saj po shuhej me shpejtësi. Lennon nuk arriti të thoshte asnjë fjalë tjetër.
Mark David Chapman, njeriu që i mori jetën artistit, është rikthyer në qendër të vëmendjes për shkak të kërkesës së tij të 14-të për lirim me kusht.
Këtë herë ai pranoi hapur diçka që bota e kishte dyshuar gjithmonë:
“Doja të isha i famshëm. Doja të isha dikush. E bëra për veten time dhe vetëm për veten time.”
Asnjë motiv ideologjik, as ndonjë obsesion artistik, vetëm dëshira e sëmurë për vëmendje. Një pranim që e bën edhe më të rëndë humbjen e një prej muzikantëve më të mëdhenj të shekullit XX.
