Me zhvillimin marramendës të inteligjencës artificiale, një pyetje po kthehet gjithnjë e më shpesh në debat: A ka ende nevojë arti për artistë?
Në një kohë kur algoritmet janë në gjendje të krijojnë piktura, të kompozojnë muzikë, të shkruajnë poezi dhe madje edhe të prodhojnë skenare filmi, kufiri mes krijimtarisë njerëzore dhe asaj artificiale po bëhet gjithnjë e më i paqartë.
AI-të si ChatGPT, DALL·E dhe shumë të tjera janë duke u përdorur nga profesionistë të fushave të ndryshme artistike si mjet ndihmës, por në raste të tjera, ato janë zëvendësuar plotësisht me krijime që nuk përfshijnë më dorën apo mendimin e njeriut. Kjo ka hapur një debat etik e estetik: nëse një makinë mund të “krijojë”, çfarë mbetet për artistin?
Megjithatë, shumë kritikë dhe artistë të njohur janë të mendimit se arti pa ndjenjë, pa përjetim dhe pa përvojën njerëzore, është vetëm një formë e zbrazët e prodhimit. Arti, sipas tyre, nuk është thjesht rezultati vizual apo auditiv, por përfaqësimi i shpirtit të kohës, i emocioneve, i sfidave dhe i realiteteve njerëzore – diçka që një algoritëm nuk mund ta përjetojë realisht.
Në këtë epokë të avancuar teknologjikisht, ndoshta pyetja më e saktë nuk është “A do të zëvendësojë AI artistët?”, por “Si do të bashkëjetojë krijimtaria njerëzore me fuqinë e inteligjencës artificiale?”
E ardhmja mbetet e hapur dhe arti, si gjithmonë, do të pasqyrojë këtë transformim.
