Adami dhe Eva ishin dy njerëzit e parë që Zoti krijoi. Ata jetonin në kopshtin e Edenit, një parajsë ku kishin gjithçka që u nevojitej dhe ishin të pafajshëm. Zoti u kishte thënë të mos hanin nga pema e njohjes së së mirës dhe së keqes, sepse nëse do ta bënin, do të vdisnin.
Por gjarpri (që në shumë interpretime shihet si djalli) i tundoi Evën duke i thënë se nëse hante nga pema, nuk do të vdiste, por do të bëhej si Zoti, duke ditur të mirën dhe të keqen. Eva hëngri nga fryti dhe i dha edhe Adamit, i cili gjithashtu e hëngri.
Pas kësaj, ata e kuptuan se ishin lakuriq dhe u ndjenë të turpëruar – një shenjë që kishin humbur pafajësinë. Si pasojë, Zoti i dëboi nga Edeni dhe vendosi ndëshkime për ta:
• Eva do të vuante në lindje të fëmijëve dhe do të ishte e varur nga burri i saj.
• Adami do të duhej të punonte tokën me mund për të siguruar ushqim.
• Të dy do të ktheheshin në pluhur pas vdekjes – pra, vdekja hyri në botë përmes mëkatit të tyre.
Ky episod quhet shpesh “Rënia e Njeriut” dhe është baza e konceptit të mëkatit të parë (ose mëkatit origjinal) në traditën kristiane.
