Njeriu që frymëzoi filmin “The Terminal” ka ndërruar jetë në aeroportin “Charles de Gaulle” në Paris, ku jetoi për 18 vjet.
Shtetasi iranian Mehran Karimi Nasseri pësoi një atak në zemër në Terminalin 2F të shtunën, sipas një zyrtari të autoritetit të aeroportit të Parisit. Shërbimet e urgjencës u thirrën për të ndihmuar Karimi Nasseri-n, por nuk mundën ta shpëtonin atë.
Ai ka jetuar në Terminalin 1 të aeroportit nga viti 1988 deri në vitin 2006, fillimisht në harresë ligjore për shkak se nuk kishte dokumente qëndrimi.
Por ai më vonë mbeti në aeroport me dëshirën e tij, sipas raportimeve të mediave franceze. Një zyrtar tha se ai po jetonte sërish në aeroport javët e fundit.
Historia e tij frymëzoi filmin e vitit 2004 me Tom Hanks, i cili luan Viktor Navorski, një burrë i bllokuar në aeroportin JFK në New York pasi iu refuzua hyrja në SHBA – në pamundësi për t’u kthyer në atdheun e tij, për shkak të një grusht shteti ushtarak.
Karimi Nasseri, i njohur gjithashtu si “Sir Alfred” i aeroportit Charles de Gaulle, shpalosi përvojën e tij në një libër me titull “The Terminal Man”, botuar në të njëjtin vit me filmin.
Ai lindi në vitin 1945 në Soleiman, një pjesë e Iranit, dikur nën juridiksionin britanik, nga një baba iranian dhe nënë britanike.
Ai u largua nga Irani për të studiuar në Angli në vitin 1974, por u burgos pas kthimit të tij për aktivizëm politik përpara se të dëbohej.
Karimi Nasseri e gjeti veten të bllokuar në tokën e askujt pa dokumentacionin e duhur pasi pretendoi se ishte grabitur rrugës për në aeroportin Charles de Gaulle në 1988.
Ai hipi në një aeroplan për në Londër, por u kthye në Paris – ku u arrestua kur u përpoq të largohej nga aeroporti.
Sipas biografisë për librin e tij, Karimi Nasseri u burgos për gjashtë muaj përpara se të kthehej në aeroportin Charles de Gaulle, ku iu refuzua aksesi në çdo vend tjetër, duke i dhënë atij asnjë zgjidhje tjetër veçse të qëndronte atje.
Ai flinte në një stol plastik të kuq, i rrethuar nga gazeta dhe revista të ruajtura në kuti mallrash dhe duke bërë dush në ambientet e stafit.
Ai i tha Associated Press në vitin 1999: “Përfundimisht do të largohem nga aeroporti. Por unë jam ende duke pritur për një pasaportë ose vizë tranziti.”
Por Karimi Nasseri zbuloi habinë e tij kur më në fund iu dha letrat e refugjatit, duke përshkruar frikën e tij për t’u larguar nga aeroporti.
Ai thuhet se refuzoi t’i nënshkruante ato dhe qëndroi në Charles de Gaulle për disa vite të tjera përpara se të shtrohej në një spital në 2006.
Ai kishte jetuar sërish në aeroport javët e fundit deri në vdekjen e tij, tha zyrtari me autoritetin e aeroportit të Parisit.
Një mik i agjentit të biletave e krahasoi atë me një të burgosur të paaftë për të “jetuar jashtë”.
Vitet e jetesës në një hapësirë pa dritare ndikuan në shëndetin e tij fizik dhe mendor, tha një mjek i aeroportit, duke e përshkruar atë si “të fosilizuar këtu”.
Përveç frymëzimit të filmit hollivudian, historia e tij u përdor si bazë për skenarin francez Lost In Transit dhe një operë të titulluar Fluturimi. Ai u shfaq gjithashtu në artikuj të shumtë në gazeta dhe revista.
