Ardit Gjebrea paralajmëroi se kjo histori e rubrikës “Ka një mesazh për ty” do të qëndronte gjatë në vëmendjen e publikut. Rudina, 38 vjeç nga Vlora, hyri mes lotësh dhe emocionesh në studio duke e nisur nga fillimi historinë e saj.
“Vuajtjet e mia kanë nisur që në lindje. Jam lindur në mes të dimrit, poshtë një ure sepse mami nuk mbërrit dot deri në spital. Jam lindur në mes të ujit poshtë urës. Nusja e xhaxhait, që po shoqëronte mamin, më shpëtoi jetën, më ngriti nga uji dhe më dërgoi në spital. Më vonë, kur mbusha 13 vjeç fillova punë në një firmë italiane. Punova për shumë vite. Në dy mbaroja punën atje, pushoja gjysmë ore pastaj shkoja punoja sërish në tokat tona. Në darkë isha aq e lodhur sa nuk haja dot, më zinte gjumi ashtu.” – tregoi Rudina.
Në moshën 20-vjeçare, nusja e dajës e prezanton me një djalë nga Shkodra, me profesion oficer që të shpëtonte nga babai e vëllezërit e dhunshëm. Ata takohen dhe shumë shpejt vendosin të martohen dhe janë bashkë prej 17 vitesh! Po ashtu si dhe Rudina, edhe i shoqi kishte një histori shumë të trishtë.
“Burrin e kanë lënë prindërit të vogël. Nëna i vdiq kur ishte foshnje, babai e ka lënë kur 10 vjeç. E morën xhaxhallarët dhe nuk e mbajtën dot, prandaj e çuan në jetimoren e Shkodrës. Isha e bindur që ai do të më kuptonte më shumë se çdokush tjetër. Ishte njeri i vuajtur si unë. Ai kishte vuajtur shpirtërisht, ndërsa unë fizikisht. U rrita në një familje që më dhunonte. Babai më rrihte, vëllezërit më rrihnin. Jam rrahur në një mërnyrë barbare… S’do ta harroj kurrë.” –tregoi Rudina.
Të sapomartuar, çifti i ri nuk po mund të bekoheshin me një fëmijë.
“Ngaqë Isai [bashkëshorti] ishte rritur i vetëm donte të bënte fëmijë dhe fajin ma vinte mua. Shikonte ndonjë grua shtatzënë dhe më thoshte ‘ja ti nuk bën fëmijë’. I thashë ‘shiko mos ndoshta nuk bën ti. Pranoi të vizitohej dhe i dhanë vetëm 1% mundësi që të bënte fëmijë. E gjeta kokëulur. Filloi të qante dhe më tha se jetimi paska qenë gjithnjë pafat. Pa nënë, pa baba, dhe pa fëmijë.” – vijon ajo.
Mirëpo duke u lutur tek Zoti dhe me mjekimet e duhura nga mjekët në Tiranë, ajo mbeti shtatzënë.
“Në shtator ngela shtatzënë me djalin. Emocion, është pak të thuash. Nuk e besoja dot. Testin e shtatzënisë e kam parë mbi 100 herë atë ditë. Ishte si ëndërr. Kur i thashë burri se do të bëhej baba, i ra çanta e punës nga dora, ngriu i tëri. Pas 7 muaj, mbeta prap shtatzënë, pa dashje. Si qava kur mora vesh se isha shtatzënë me Rusildon, qava dhe kur mora vesh për Izabelën, por në të kundërt. Nuk doja një fëmijë në atë moment” – tregon Rudina.
Tre vite më pas, ajo bekohet me Samantën, që siç rrëfen Rudina ishte dhuratë nga Zoti. Mirëpo për shkak të vështirësisë ekonomike, ajo detyrohet të largohej nga vendi për të kërkuar azil në Gjermani. Së bashku me fëmijët, ajo ka ndërruar mbi shtatë a tetë kampe në Gjermani.
“Ika unë me fëmijët. Burri punonte në shtet. Kishim frikë mos humbiste punën dhe prandaj nuk erdhi me ne. Ishte torturë.E vogla ishte 3 vjeçe, djali ishte 10, ndërsa vajza 9. Natën e Vitit të Ri na çojnë në një kamp me çarçarfë, me çadra. Mami më telefonon dhe më thotë ‘gëzuar, si po e kaloni’. ‘Shumë mirë,’ i them, ‘ne po kënaqemi’. Ne po qanim në të vërtetë, fëmijët e mi po hanin bukë me reçel. Kur hanim drekë, mbanim radhë. Disave u binte të fiktë. Unë natën nuk flija. Flija ditën, kur fëmijët i kisha të siguruar. Ka pasur dhe përdhunime në kampe, sherre çdo ditë. Fëmijët i regjistruan në shkollë. Rreth gjashtë muaj aty, sikur u sistemuam.” – tregoi ajo.
Por vuajtjet nuk kishin fund! Ata u dërguan në një tjetër kamp, ku duhet të ecnin rreth një orë e gjysëm në borë.
“Nuk dhashë intervistë fare, nuk doja të rrija aty. Edhe buka, edhe uji ishin me racion. Firmosa dhe ika. U ktheva në shkurt, para dy vitesh, te shtëpia e oficerëve në Vlorë. Burrin aty ku e lamë, aty e gjetëm.” – tha Rudina.
E vetmja zgjidhje që ajo gjeti, ishte të merrnin një shtëpi me kredi të vogël dhe të udhëtonte e vetme drejt Gjermanisë për punë.
“Herën e fundit fëmijët e përjetuan shumë keq. Samanta më dha një letër që më ngeli peng. ‘E dashur mami, unë të dua shumë. Të lutem mos shko në Gjermani. Po ike ti, unë e vras veten vetëm për ty. Zemra më bëhet zjarr kur të shoh ty. Ti je dashuria ime. Samanta.’” – tha ajo.
Në studion e emisionit “Ka një mesazh për ty”, Rudina u premtoi fëmijëve se ka zgjedhur të mos udhëtojë më drejt Gjermanisë, do qëndrojë në Vlorë me shpresën që do të punësohet afër.
