Lamine Yamal dha një intervistë për CBS në emisionin 60 Minutes dhe bëri një rrëfim të thellë për herë të parë, duke folur për origjinën e tij dhe hapat e tij të parë për t’u bërë një fenomen global i futbollit. Superylli i Barcelonës iu referua fëmijërisë së tij në lagjen e varfër të Rocafondës, ku luajti në fusha të improvizuara, por edhe mbështetjes së familjes së tij atëherë dhe tani.
Ai kujtoi momentin kur u fotografua me Lionel Messin kur ishte foshnjë dhe komentoi krahasimin me të, duke mos harruar të fliste se si do të donte të ndërtonte rrugën e tij dhe të mbetej i përulur pavarësisht faktit se jeta e tij nuk është më “normale”. Ai gjithashtu analizoi arsyet pse zgjodhi ekipin kombëtar spanjoll mbi Marokun.
Në detaje çfarë tha ai për lagjen ku u rrit dhe pasigurinë në fëmijërinë e tij: “Ishte një lagje ku askush nuk e dinte se çfarë do t’i ndodhte në jetë. E vërteta është se askush nuk e dinte nëse ai do të bëhej futbollist, arkitekt, piktor apo nëse do të gjente një punë. I sheh prindërit e tu duke punuar, ata nuk mund të jenë gjithmonë me ty dhe nuk ndjen ankth, por pasiguri për atë që do të të ndodhë.”
Për Messin dhe krahasimet: “Ai është më i miri në histori. Ne të dy e dimë se unë nuk dua të jem Messi, dhe Messi e di se unë nuk dua të jem ai. Dua të ndjek rrugën time, dhe kaq.”
Për ndjesinë kur njerëzit ngrihen në këmbë dhe e duartrokasin në fushë: “Atje ku u rrita, fushat ku luanim kishin, le të themi, mure ku uleshin njerëzit, dhe mendoj se nuk kishte ndjesi më të mirë sesa t’i bëje të ngriheshin në këmbë, duke qeshur me kundërshtarët. Mendoj se është ndjesia më e mirë në botë, dhe është diçka që më kujton shumë kur luaj në fushë dhe tifozët ngrihen në këmbë sepse habiten nga një veprim që bëra.”
Për arsyet pse vendosi të përfaqësonte Spanjën dhe jo Marokun: “Po mendoja të luaja me Marokun. Në atë kohë, Maroku kishte arritur në gjysmëfinalet e Kupës së Botës, por në momentin e krizës, nuk e vura kurrë në dyshim. Me gjithë dashurinë dhe respektin që kam për Marokun, gjithmonë kam dashur të luaj në EURO dhe në Evropë. Mendoj se futbolli evropian shikohet më shumë dhe mendoj se është më afër nivelit më të lartë ndërkombëtar. Dhe falë Zotit, ia dola. Kjo më afron edhe me Kupën e Botës, me mundësinë për ta fituar atë. Kam një dashuri të madhe për Marokun, sepse është edhe vendi im. Por unë u rrita në Spanjë, të cilën gjithashtu e ndiej si vendin tim.”
Për atë që ai dëshiron t’u ofrojë tifozëve: “Ata më kanë thënë se kanë filluar të shikojnë futboll përsëri për shkakun tim. Nëna ime tani i shikon të gjitha ndeshjet e mia. Njerëzit këtu kishin ndaluar së veshuri fanella futbolli në shkollë, dhe tani ky trend është rikthyer. Edhe turistët, këtu në Barcelonë, blejnë fanellën e Barcelonës me numrin 10 në shpinë. Kjo më bëri të kuptoj shumë për atë që kam arritur.”
Për faktin që ai nuk jeton si një 18-vjeçar normal: “Një fëmijë 18-vjeçar mbaron shkollën dhe shkon në shtëpi. Unë shkoj në stërvitje dhe katër paparacë janë në shtëpinë time duke më pyetur për jetën time. Ndez televizorin dhe jam në televizor. Po ecja në rrugë dhe pashë një fëmijë që mbante veshur fanellën time. Dua të dal për një pije dhe nuk mundem sepse njerëzit do të më ndalojnë.”
Për faktin nëse është lodhur duke qenë yll: “Jo, sinqerisht nuk më shqetëson. Në fakt, më pëlqen.”
