Në vitin 1994, kur Red Bull ishte ende një markë e panjohur për shumicën e njerëzve, përdori një taktikë marketingu të pazakontë dhe shumë të mençur. Ata e zbatuan atë nëpërmjet strategjisë së “mbeturinave strategjike” (strategic littering). Kjo përfshinte vendosjen e kanaçeve të zbrazura të Red Bull në vende të ngarkuara si klube nate dhe universitete, në mënyrë që njerëzit të mendonin se marka ishte shumë e njohur dhe se të gjithë e pinin atë, edhe pse në realitet ajo nuk kishte ende një bazë të gjerë konsumatorësh. Ky veprim krijonte një iluzion të popullaritetit, duke përdorur principin e social proof (provës sociale), ku njerëzit duan të ndjekin atë që bëjnë të tjerët, sepse besojnë se veprimet e shumicës janë të drejta dhe të pranueshme.
Kjo strategji nuk ishte vetëm një hile marketingu; ajo kishte një qëllim më të madh: të ndizte kureshtjen e publikut dhe të tërhiqte vëmendjen e tyre ndaj markës. Për të forcuar më tej këtë imazh, Red Bull shpërndau mostra falas dhe sponsorizoi ngjarje ekstreme, duke e lidhur produktin me kulturën rinore dhe duke i dhënë asaj një imazh energjik dhe guximtar.
Kjo lëvizje shumë e mençur lejoi që Red Bull të njihej shpejt dhe të bëhej një lider global në tregun e pijëve energjike, duke krijuar një lidhje të fortë me konsumatorët dhe kulturën e konsumit të tij.
