Nga Griselda Derti
Dita e lindjes u kthye në ditën e fundit të jetës për Adriatik Bucin. Mëngjesin e 6 gushtit, ai i fryu qirinjtë e ditëlindjes, pa e ditur se vetëm pak orë më vonë, do të largohej përfundimisht nga kjo botë si pasojë e një infarkti. Në moshën 41-vjeçare, jeta e tij u ndërpre në mënyrë të papritur, duke i lënë të dashurit e tij në pikëllim të thellë.
“Kishim dalë për kafe. Unë u ktheva para në shtëpi. Babi dhe vëllai do të vinin më vonë. Ndërsa vëllain e kishte lënë në park, babi u kthye sepse nuk ishte ndjerë mirë. Ra zilja. Hap derën, shikoj fqinjtë që po ndihmonin babin i cili ishte zverdhur i gjithi. Unë isha vetëm, mami në punë. Ka thënë vetëm më dhemb këtu tek zemra dhe volli. E dërguam në spital, nuk vonoi as 20 minuta brenda dhe na dhanë lajmin e hidhur që kishte ndërruar jetë”-kështu i përshkruan vajza e Adriatikut, Najada 16-vjeçare çastet e fundit të babait të saj.
Një trishtim i thellë mbizotëron në shikimin e Najadës së vogël prej asaj të marte të zezë kur humbi babain e saj dhe ishte dëshmitare e të gjithë ngjarjes. Me lot në sy dhe zërin që i dridhej ajo tregon se gjithçka ishte e papritur dhe nuk e kuptoi si brenda një ore humbi përgjithmonë të atin e saj.
I biri i Nezir dhe Sibe Bucit, Adriatiku lindi më 06 gusht 1983 në fshatin Fushë-Alije të Dibrës. Ai u rrit në një familje të madhe me dy motra dhe dy vëllezër të tjerë. Pas përfundimit të arsimit fillor në fshatin e lindjes, disa vite më vonë në moshën 22-vjeçare Adriatiku u largua nga gjiri i familjes për të punuar në Greqi. Si shumë emigrantë të tjerë, atje ai bëri punë të ndryshme kryesisht në bujqësi dhe blegtori.
Me jetën e tij mes Shqipërisë dhe Greqisë, në vitin 2006 Adriatiku njeh Anilën, vajzën që i vodhi zemrën. Një vit më vonë në 2007 shumë të dashuruar, dyshja kurorëzojnë lidhjen e tyre në martesë. Dashuria e tyre e madhe solli në jetë 3 fëmijë vajzën Najadën dhe dy djemtë Andin dhe Noelin.
Edhe këtë verë si çdo vit Adriatiku vendosi ta merrte familjen me vete në Greqi, në mënyrë që bashkëshortja t’i ndihmonte sado pak për të siguruar të ardhurat. Teksa për shumë muajt e verës janë koha ideale për të pushuar, të tjerë i shfrytëzojnë për të punuar më fort. Që t’i plotësonin kushtet e shkollës fëmijëve në shtator, Anila e shoqëroi bashkëshortin si çdo vit në këtë periudhë për të punuar në Greqi, pa e ditur surprizën e hidhur që fati kishte rezervuar për të.
Duke treguar për bashkëshortin e saj, Anila me sytë e skuqur nga të qarat tha se akoma nuk e beson këtë që ka ndodhur, pasi Adriatiku me herët nuk vuante nga ndonjë sëmundje. Sipas saj ai nuk kurohej për ndonjë problem me shëndetin dhe se gjithçka ka qenë shumë e papritur. Ajo e tregon si pengun e saj më të madh të jetës faktin që nuk ndodhej aty kur ndodhi e gjithë ngjarja.
“Nuk vuante nga asnjë sëmundje. Asnjëherë nuk ka marrë ilaçe për ndonjë sëmundje. Unë isha në punë. Zoti nuk më lejoi t’i gjendesha pranë në momentet e tij të fundit”-shprehet Anila, bashkëshortja e Adriatikut duke qarë.
Buci u nda nga jeta në Greqi, ku ndodhej për të punuar. Pas proceduarave të shumta dy ditë pas vdekjes, më tetë gusht, familjarët arritën ta sillnin trupin e tij të pajetë në vendlindje.
Ceremonia e varrimit të Adriatikut u bë në praninë e familjarëve, shumë miqve dhe personave të afërt të familjes Buci, të cilët me zemër të thyer i dhanë lamtumirën e fundit një 41-vjeçari që iu pre jeta në mes.
Adriatiku ishte një burrë i matur, shumë punëtor dhe energjik. Si një baba i përmalluar kurbetit, ai ishte shumë i dhënë pas fëmijëve, sidomos vajzës e cila për të ishte thembra e Akilit.
Më herët Adriatiku kishte humbur edhe vëllanë e tij në një aksident në punë. Fatkeqësisht me vdekjen e Adriatikut, familja Buci përjetoi për herë të dytë humbjen e një djali.
Kujtimi i tij do të mbetet i paharrueshëm për prindërit, bashkëshorten Anilën, tre fëmijët, dy motrat dhe vëllanë që la pas.
