Do të të thonë se është faji yt. Por ti do të qëndrosh e fortë. Ndoshta jo shumë, por aq sa për të thënë: Po kërkon një faj? Epo i vetmi faj imi është që nuk jam larguar më parë!
Do të largohen duke të treguar me gisht! Do të thonë që e ke “mbushur kupën”, që e ke ekzagjeruar.
E ti do të rrish me ditë të tëra duke menduar se ku ke gabuar.
Do të tentosh të sqarohesh, të shmangesh debate, do të kërkosh një buzëqeshje të cilën nuk do ta gjesh dot.
Do të qash gjatë, duke u vrarë shpirtërisht, duke kërkuar një mënyrë për të mos u fundosur. Do ta bësh ngadalë me një dhimbje në zemër që shpesh nuk do të lejojë të flesh natën.
Por do t’ia dalësh. Më beso që do t’ia dalësh!
Fakti është që më pas ATA do të kthehen. Madje edhe personat që të kishin fajësuar.
Ata që kur u kishe kërkuar të flisni, qëndruan në heshtje.
Ata që kur u kërkoje një përkëdhelje, e largonin dorën.
Do të kthehen!
E kur të kthehen, absurditeti më i madh është se kur t’i kërkosh të largohen, do të të quajnë “të keqe”, “shumë të keqe”.
Ty, që u braktise në mënyrën më të keqe.
Ty, që luteshe që t’ia dilnit bashkë.
Ty, që ke dhënë më shumë zemër se sa kishe.
Do të të drejtojnë sërish gishtin e fajit.
Dhe sërish do të tentojnë të të fajësojnë ty për dështimin e marrëdhënies, por tashmë për ty s’ka më rëndësi.
Burimi: Vabbe
