Në vend që të shndërrohej në një tribunë ku femrat flasin për fuqizim, respekt dhe bashkëpunim, mbrëmja e djeshme në “Goca dhe Gra” u kthye në një spektakël të turpshëm të përplasjeve personale. Në ekran nuk pamë gra të pjekura që dinë të debatojnë me dinjitet, por dy figura që shpalosën një tension të vjetër, plagë të pambyllura, nën dritat e kamerave që mezi prisnin “show”-n. Dhe e morën: një “show” që nuk kishte asgjë të bukur, asgjë frymëzuese, asgjë që të linte mendim pozitiv në fund.
Neda Balluku vs. Rozana Radi. Një përplasje e ftohtë, e ngarkuar, që nisi nga statuset e dikurshme të rrjeteve sociale, nga hatërmbetje të vjetra që në vend të shuheshin me kalimin e viteve, u ringjallën në një emision që supozohej të ishte hapësirë solidariteti. Pyetje të nënqeshura, replika që fshihnin thumbime, mimika të ngrira dhe një atmosferë ku çdo teleshikues ndjente siklet. Të gjitha këto ndodhën përballë syve të një publiku që nuk meriton një dalje televizive të zhveshur nga çdo vlerë.
Për ironi, emisioni quhet “Goca dhe Gra”, por mbrëmë nuk pamë as goca, as gra. Pamë rivale, pamë armike, pamë gra që përpiqeshin të pickonin njëra-tjetrën me fjalë. Askush nga drejtueset e programit nuk ndali këtë rrjedhë, përveç Ema Andreas, e vetmja që mbajti qetësi dhe dinjitet, duke ndërhyrë për të rikthyer një minimum respekti në studio. Në mes të gjithë atij zhurmimi, Ema foli si një grua që e kupton se feminizmi nuk është as sharje, as thumbim, por respekt për tjetrën, edhe kur nuk e pëlqen.
Pjesë nga diskutimi i mbrëmshëm:
Rozana: Libri del kur divorci bëhet publik. Është një rastësi si fantazia e frikshme dhe kjo?
Neda: Shiko, nga ty e pres në fakt këtë pyetje. Po, sigurisht që është tërësisht rastësi, se nuk bëhet shaka me gjërat e jetës. Unë di ta ndaj shumë mirë punën time publike dhe situatat e mia familjare.
Rozana: Duke qenë se ju jeni autore në “Për’puthen”, me pak fjalë mësoni rininë “si të dashurohet”.
Neda: Ose si të ndahet…
Rozana: Ose si të ndahet. Dakord. Si e menaxhon dashurinë në ekran kur e juaja po përballet me dyert e gjykatës?
Neda: Në “Për’puthen” Rozi, nuk menaxhojmë ne dashurinë e të rinjve. Të rinjtë na tregojnë ne dita-ditës se si dashuron sot brezi i ri. Nuk mund të vendosësh në këtë jetë kë të dashurosh. Nuk i thua dot të rinjve: ‘ti duhet të duash këtë… dhe këtë jo”. Ai është një emision ku të rinjtë janë të lirë të dashurohen dhe ne si autorë jemi të detyruar për hir të punës, por edhe me dëshirë shumë të madhe, të shkojmë mbrapa gjithçkaje që ata na rrëfejnë, për t’ia ekspozuar publikut.
Dhe mendoj dhe këtë: T’i thuash një gruaje që sapo ka humbur një dashuri të vetën të madhe, ‘se si do shkosh t’ja mësosh të rinjve’, nuk është ok.
Rozana: Duke qenë se nuk është se sapo humbur, pasi thatë se keni disa vite që jeni ndarë, nuk qëndron kjo. Megjithatë… Martesa me një person i cili vjen nga një familje me peshë në opinionin publik, e ka frenuar apo kufizuar Nedën nga liria? Çfarë do të thotë për ty të jesh e lirë si grua?
Neda: Po çfarë do të thotë më ka frenuar nga liria?
Rozana: Ishte e qartë pyetja. Të ka frenuar, të ka kufizuar martesa me një person, i cili pak a shumë ka një peshë?
Neda: Po ça duhet të kisha bërë unë psh., që s’e kam bërë?
Rozana: Nuk e di, kjo është një pyetje që duhet të më përgjigjesh. Është ajo shprehja po s’mund ta them… Nuk ka pyetje të këqija, vetëm përgjigje.
Neda: Jo s’më ka frenuar.
Rozana: Kam një pytje të fundit. Pamë kopertinën e librit tuaj, ju mbanit mbiemrin e ish-bashkëshortit, apo ende nuk është një ish. Pse keni zgjedhur? Do vazhdoni ta mbani mbiemrin e ish-bashkëshortit?
Neda: Unë mendoj që është një linjë shumë e hollë ndërmjet të ndash biseda shumë të rëndësishme dhe llafe grash. Pyetja që sapo bëre është pak llafe grash. Ka mbaruar “Big-u” Rozana.
Rozana: Mbiemri nuk është llafe grash. Nëse nuk mund të përgjigjesh, thuaj thjesht ‘nuk di’ ose ‘nuk mund të përgjigjem’.
Ema Andrea: Me thënë të drejtën, e shoh që je në pozita… Po përgjigjesh te ky ‘muhabeti i grave’ që ne kemi, ai që është. Ti këtu erdhe. Gjëra me vlerë apo pa vlerë… interesat e njerëzve janë ato që janë. Do kisha preferuar, koleget, për atë që janë, me i dash dhe me i respektu, se ne të kemi respektu për kohën edhe tonën, edhe të televizionit. Besoj se u morëm vesh.
Neda: Po, unë i respektoj shumë koleget e mia.
Ky nuk është mesazhi që duam të shohim në vitin 2025. Nuk është kjo mënyra si duhet të paraqiten gratë në ekran: të ndara në kampe, të zëna mes egosh personale dhe kompleksesh të trashëguara nga reality show-t e viteve të shkuara. Nuk është ky modeli që u shërben vajzave të reja. Çfarë mësojnë ato nga një mbrëmje e tillë?
Në një vend ku gratë ende luftojnë për hapësirë, për zë dhe për respekt, ekrani nuk duhet të jetë pasqyrë e luftërave të vogla mes tyre. Duhet të jetë shembull i asaj që quhet bashkëjetesë femërore. Mbrëmja e djeshme në “Goca dhe Gra” ishte e kundërta: një betejë për ulje dinjiteti.
Nuk ishte as argëtim, as debat. Ishte një shfaqje e shëmtuar që s’kishte asnjë lidhje me fuqizimin e grave, por shumë me plagët e vogla të egove njerëzore. Fuqia e vërtetë nuk është të ulësh tjetrën, por ta ngresh bashkë me veten!
/Iconstyle
