Nuk ka pasur zhurmë rreth emrit të tij. As tituj të mëdhenj, as fjalë të zbukuruara. Vetëm një djalë nga Peshkopia, me këpucët gjithmonë të pluhurosura nga fusha dhe sytë gjithmonë drejt portës. Nimet Spahiu nuk ka ardhur për të bërë zhurmë. Ka ardhur për të bërë gola. Ai është një prej atyre që jo vetëm premton shumë, por tashmë po i vërteton me statistika dhe përkushtim ato që shumë të rinj i ëndërrojnë.
I lindur më 17 korrik 2004, ai është shembulli i djalit të thjeshtë që ka nisur rrugëtimin e tij nga fushat modeste të qytetit të vogël, për të ngritur sot kokën lart si një nga qendërsulmuesit më efikas të sezonit.
Aktualisht pjesë e ekipit FC Albanet, Nimet ka zhvilluar një sezon mbresëlënës 2024-2025. Në 21 ndeshje, ai ka shënuar plot 15 gola dhe ka dhuruar 5 asistime, shifra që flasin vetë për një lojtar me instinkt të lindur për portën dhe një sy të hollë për lojën në grup. Ajo që e bën edhe më të jashtëzakonshme performancën e tij është faza e dytë e sezonit, ku në vetëm 11 ndeshje ka realizuar 14 gola, një ritëm thuajse i pabesueshëm që e veçon mes bashkëmoshatarëve të tij.
Jo rastësi. Jo fat. Por ritëm, punë, besim. Qendra e sulmit është bërë vendi ku ai dominon.
Rruga e Nimetit në futboll ka qenë me djersë dhe përparim të vazhdueshëm. Ai nisi tek grupmoshat e KF Korabit, duke shfaqur që në hapat e parë ndjesinë për lojën dhe dëshirën për të bërë diferencën. Debutimi i tij në arenën më serioze erdhi me ekipin U21 të Vorës, ku kalimi nga të rinjtë në ekipin e parë u bë në mënyrë organike, si pasojë e punës së tij këmbëngulëse dhe aftësive të padiskutueshme. Prej aty, nisi një tjetër kapitull i rëndësishëm me FC Albanet, një skuadër ku jo vetëm ka gjetur vendin e duhur për të shpërthyer, por edhe po rritet në mënyrë të pandalshme.
Synimi i tij është i qartë dhe i patundur: të veshë fanellën kuqezi dhe të përfaqësojë Shqipërinë në arenën ndërkombëtare. E pse jo, t’i hapen dyert drejt ekipeve jashtë vendit, një objektiv i arsyeshëm për dikë që po tregon se ka gjithçka që kërkohet për të bërë emër në botën e madhe të futbollit. Tashmë kërkon vetëm një mundësi. Talente të tillë janë thesaret që ende nuk kanë marrë nga vendi ynë vëmendjen, mbështetjen dhe besimin që meritojnë.
Kur e sheh në fushë, kupton që ky djalë nuk po luan vetëm për rezultatin. Po luan për diçka më të madhe, për një ëndërr që i ka zënë rrënjë në shpirt, për një fanellë kuqezi që ende s’e ka veshur, por që e ndjen sikur e mban çdo herë që shënon. Dhe nuk ka asgjë më të bukur sesa të shohësh një talent që e di saktësisht ku po shkon. Sepse kur pasioni është kaq i pastër, rruga drejt majës nuk është më çudi. Është vetëm çështje kohe!
