Marrëdhënia 7-vjeçare për Behgjet Pacollin me Ana Oxën ka qenë e veçantë, përmbushëse, dinamike, aq sa, sot ai është në gjendje edhe të arrijë në një përfundim: “Ka qenë dashuria ma e madhe. Dhe ma e kandshmjaaa…”
“Është pak emocionale të flasësh për këtë, se çdokush normal e kishte tejkaluar atë krizë. Që kur jam njohur me Anën kam pasur gjithë kohën dhe kam mbetur edhe sot me konsideratë për personalitetin e saj; i fortë, po e prerë, kryeneçe, por jashtëzakonisht humane, e sjellshme”, tregon Pacolli duke shtuar se historia me këngëtaren e njohur me origjinë shqiptare mund të kishte vazhduar, por ka qenë shumë i madh presioni nga i cilia ta të dy po vuanin mungesën e fëmijëve: “Deri në Amerikën e Jugut kemi shkuar për të gjetur zgjidhje për fëmijë. Ka qenë një presion i madh edhe nga motrat, edhe nga gratë tona. Ju e dini si janë gratë tona: “Po ça gruaje je ti që nuk bën një fëmijë?” Nëse dikush është i verbër dhe ti i thua “je i verbër”, e ke groposur, është fatale. Kjo qasje ka qenë. Njerëzit e mi, presioni i madh për fëmijë. Kjo nuk dua të paragjykoj, por kjo ishte ndoshta arsyeja e parë që çoi në një frustrim…”
Pacolli shton më tej se Ana, asokohe kishte nisur të lexonte më shumë libra meditimi, të cilët kishin nisur të ndikonin edhe në jetën e saj. “Ajo fillon të lexojë libra që për mua ishin fantashkencë, të sekteve indiane. Lexon tepër dhe shoh që librat po grumbullohen. Një ditë më thotë nuk jam në shtëpi se ishte në një takim, në fakt ishte në një meditim. Kam shkuar pa paragjykim dhe i kam parë lëvizjet indiane dhe meditimet. Aty kam qenë ndoshta i papërgatitur dhe kjo gjë me pengoi. Ka ardhur në shtëpi dhe e kemi ngritur zërin…”
Kaq u desh që mes çiftit të ndërhynin edhe motrat e Anës, që jetonin bashkë me ta: “Edhe ato filluan shuëm të ndërhynin në jetën tonë. Ajo ndërhyrja ka qenë si rezultat i asaj që ata bisedonin në mungesën time. Pastaj u thashë a po shikoni punët tuaja. Nëse mundeni, nëse jo, shkoni, dera është e hapur. Pastaj ajo Ana aty nuk ka mundur, mbeti mes familjes dhe meje”.
Pas kësaj, historia vijoi me tone të ngritura e me keqkuptime, rastësi të tjera të cilat ndikuan në ndarjen e çiftit. Pacolli i mban mend me detaje, aq sa i tregon me përpikëri edhe lëvizjet e tij gjatë divorcit, por nuk harron kurrsesi të vlerësojë Anën si grua të madhe: “Ajo nuk pretendoi kurrë asgjë prej meje. Sigurisht, unë bëra pjesën time, por u ndamë që në seancën e parë dhe pasi u ndamë, u ulëm te lokali afër dhe të dy kemi derdhur lot…”
Pastaj pranon: “Po, ishte dashuria më e madhe. Dhe më e këndshme…” – duke theksuar se 4 vitet bashkëjetesë dhe 3 martesë kanë qenë mjaft dinamike, përmbushëse për të, të lodhshme, por edhe shumë të bukura…
