Sot është 1 Maji – Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve, një nga datat më simbolike në kalendarin social dhe politik. Shpesh shihet thjesht si një ditë pushimi, por historia e saj është e mbushur me sakrifica, protesta dhe përballje për të drejtat bazë që shumë prej nesh i marrim si të mirëqena sot.
Kjo ditë lindi nga lëvizjet e punëtorëve në shekullin XIX, të cilët kërkonin kushte më të mira pune, paga të drejta dhe një orar prej tetë orësh. Në qendër të këtij revolucioni qëndronin njerëz të zakonshëm – ndërtues, mësues, minatorë, infermierë – që ngritën zërin për dinjitetin e tyre dhe për të ardhmen e brezave të ardhshëm.
Por 1 Maji nuk është vetëm histori. Edhe sot, punëtorët përballen me sfida të reja: kontrata të pasigurta, paga minimale që nuk përballojnë jetesën, mungesë sigurie në vendin e punës dhe shpesh një mungesë totale vlerësimi për kontributin e tyre.
Në Shqipëri, shumë njerëz punojnë me orare të zgjatura, shpesh pa sigurime shoqërore, dhe ndihen të padukshëm në një treg pune që vlerëson më shumë titujt se sa përpjekjen reale.
1 Maji është dita për të ngritur zërin për ata që nuk kanë mikrofon. Është dita për të kujtuar se pas çdo rroge mujore që mbërrin në llogari, qëndron një punëtor, një nënë, një i ri që përpiqet të jetojë me dinjitet.
