Ermal Meta është ndër këngëtarët i cili ka treguar përmes këngës vuajtjet e tij dhe anën që askush nuk arrinte t’ia shikonte. Ndërsa sot është një nga artistët më të dashur edhe në Itali, dikur jeta e tij nuk ka qenë kaq e lehtë.
Sot më 1 qershor ai do të bëhet pjesë e festës në Tiranë, por përpara spektaklit të mbrëmjes vendosi që të mbajë një konferencë përpara fansave dhe mediave, për të folur për historinë e tij frymëzuese që na i inkurajoi të gjithëve.
Ermal Meta tregoi që para se të takohej me muzikën shiste gazeta, por ndërkohë mendja e tij shkonte gjithmonë te pasioni.
“Kur isha 14 vjeç shisja gazeta në semaforë dhe ngaqë nuk e dija që boja linte gjurmë, kur prekja fytyrën bëhesha sterrë i zi. Kur shkoja në shtëpi mamaja gjithmonë më pyeste, “ku ke qenë?”. Unë i thosha që isha në punë, por thoshte që nuk më besonte”, tregoi Meta.
Më tej ai kujtoi se pavarësisht të gjitha vështirësive nuk hoqi kurrë dorë nga ëndrra e tij për muzikën dh për të kënduar.
“Duart i kisha atje në punë, por mendja ishte në vend tjetër. Çfarëdolloj eksperience pune që kisha, mendja shkonte te muzika. Çdo njeri që takoja ishte një histori. Secili i ka historitë brenda, mund t’ia lexosh pak në sy, por jo gjithmonë. Kështu që pjesën tjetër e shpikja dhe pastaj e shkruaja. Shkoja në shtëpi e shkruaja këngë, e ndjeja urgjencën e krijimtarisë. Fillimisht kisha më shumë me pasion pianon sesa kitarën. Kur theva këmbën në basketboll, i thash një shoku të më sillte një kitare, ta mësoj. Aty zbulova një botë tjetër”, u shpreh Ermal Meta.
