Për Luanin, gjërat janë mjaft të thjeshta: ose ju pëlqen ose nuk ju pëlqen, nuk ka asnjë ndërmjetësim. Dhe pse eshte kjo? Sepse ai gjithmonë nga jashtë ka një qëndrim superior.
Shumë Luanë “japin të drejta” për të folur keq, të ashtuquajturit, të pazhvilluarit, që bëjnë nuk tregojnë epërsi, madhështi apo bujari, por përpiqen të tërheqin vëmendjen, kudo që janë, me forcë, duke bërë zhurmë me praninë e tyre, me marka dhe aksesorë të shtrenjtë, duke nënçmuar të tjerët, duke dashur të kenë ndjekës dhe “oborrtarë” dhe duke u treguar të gjithëve sa “unik dhe të veçantë” janë jo për shkak të arritjeve të tyre, por për shkak të asaj që kanë apo veshin.
Ashtu si aristokratë të rënë apo mbretër pa fron, atyre u ka mbetur vetëm rrobat dhe xhevahiret që u kujtojnë madhështinë e kaluar.
Dhe përderisa nuk arrijnë ta bëjnë këtë, të ofenduarit zemërohen dhe inatosen.
