Çdo fotografi është një pjesë e brendisë tonë. Kjo ndoshta është arsyeja pse fotot e Olivero Toscanit e godasin aq shumë publikun ndërkombëtar. Filozofia që ndjek fotografi i famshëm italian, e ngre atë në një piedestal, eksepcional dhe totalisht ndryshe nga një fotograf mode i zakonshëm. Imazhet që Olivero Toscani ka realizuar për shumë fushata mode (më së shumti për “Benetton”) apo për revistat e modës, fushatat sociale si dhe punët që ka realizuar gjatë 50 viteve karrierë, kanë bërë turin e botës, duke sjellë një pjesë të talentit ”Made in Italy”, në vendet më të largëta.
Fotografia rridhte në venat e tij. I ati ishte fotografi i parë i gazetës së famshme italiane ”Il corriere della sera”, kështu që Olivero Toscani e pati kontaktin e parë me aparatin fotografik në moshë shumë të vogël dhe nuk vonoi shumë për të vënë në dukje talentin e trashëguar nga i ati. Pasi mbaroi studimet në Milano, u zhvendos në Zyrih ku ndoqi kurse fotografie dhe dizajni në “Hochschule fur Gestaltung”, (1961-1965).
Në 1968-ën, kur Italia (si gjithë vendet e tjera të botës) u godit nga vala e revolucioneve sociale, fotografi italian filloi të hidhte hapat e parë të rëndësishëm në botën e fotografisë. Olivero Toscani u bë sinonim i famshëm i portreteve origjinale të trendëve dhe lëvizjeve sociale kontemporane. Aparati i tij u kthye në një sy artistik, nëpërmjet të cilit njerëzit mund të shihnin botën ku jetonin nga një perspektivë e pazakontë.
Talenti i tij nuk shpëtoi pa u pikasur nga shumë revista të njohura, që nga “Vogue” te “Elle”, nga “Harper’s Bazaar” te “G.Q”. Firma e fotografit italian filloi të shfaqej në shumë imazhe të printuara të faqeve të revistave të njohura. Popullariteti i fituar nga këto publikime e bëri Toscanin të arrinte shtëpitë më të famshme të modës italiane dhe ndërkombëtare. Brende si “Prenatal”, “Valentino”, “Fiorucci” apo “Espirit”, e zgjodhën fotografin italian si shefin ekzekutiv për fushatat e tyre promocionale.
Portreti i të pasmeve të supermodeles Donna Jordan në një palë pantallona seksi “Jesus jeans”, me shprehjen biblike: “Those who love me will follow” (ata që më duan, do më ndjekin), ishte një nga fushatat reklamuese shokuese të realizuara nga fotografi italian. Shumë të tjerë e ndoqën duke e ngritur emrin e Olivero Toscanit drejt suksesit të madh. Gjithësesi kthesa më e madhe erdhi në vitin 1982, kur firma italiane “Benetton” i dha besimin e saj të plotë talentit të ri duke e bërë drejtor kreativ të kompanisë.
20 vitet e bashkëpunimit, bënë që “Benetton” të arrinte nivelet që çdo shtëpi mode kishte arritur më parë. Përveç promocionit të thjeshtë të brendit, imazhet e Olivero Toscanit kishin mesazhe eksplicite dhe të guximshme mbi problemet dhe çështjet e shoqërisë moderne; paqja, toleranca dhe lufta kundër ”sëmundjeve” sociale, ishin qëllimi i tij kryesor, fshehur pas firmës “Benetton”. Një murgeshë dhe një prift që puthen, fëmijë nga etnitete të ndryshme që mbajnë duart me njëri-tjetrin, varri i një viktime të luftës vietnameze, një djalë që vdes nga SIDA apo një burrë i vrarë nga mafia… Këto ishin disa nga fotografitë e shumta që i sollën fotografit italian si dhe brendit italian të modës, famën dhe popullaritetin nëpërmjet angazhimit në problemet sociale.
Edhe pas largimit nga “Benetton”, Olivero Toscani vazhdoi ta shokonte botën me punët e tij. Një shembull i famshëm është fushata “Antianoreksia” që si imazh kishte modelen tepër të dobët Isabelle Carol duke pozuar nudo e duke vënë në dukje kockat e saj të dala si pasojë e sëmundjes, historia e së cilës është dokumentuar në filmin “Anorexia, storia di un’immagine”.
Posterat gjigandë të shpërndarë në gjithë Milanon dhe qytet e tjera kryesore të Italisë, nuk patën vetëm reagime pozitive për lëvizjen antianoreksike, por ata ”u dënuan” gjithashtu nga disa njerëz që nuk i vlerësonin aspak imazhet e forta të fotografit italian. Për këtë natyrë fotografie, ndonjëherë Oliviero Toscanit i është dashur të përballet me kritika dhe censurime për brutalitetin e imazheve të tij, të shfaqura gjithashtu në spote televizive.
Fotografi italian në fakt ka punuar jo vetëm me aparatin e tij, por gjithashtu duke përdorur mediat e tjera promocionale, që nga televizioni e deri te interneti. Ai ndihmoi në realizimin e shumë spoteve televizive, aq të fuqishëm sa edhe fotot, si dhe në krijimin e website-it të “Benettonit”. Firma e Olivero Toscanit ishte aq prezente në modë, saqë nxori një linjë me veshje sportive për “Playlife”, brende nën etiketimin e “Benettonit”.
Në 1990-ën, Oliviero Toscani, në bashkëpunim me grafik- dizajnerin amerikan Tibor Kalman, themeloi revistën “Colors”, me një pjesë pronësie të “Benetton”. “Një revistë për pjesën tjetër të botës”, kjo ishte motoja e revistës e cila e shpjegon saktësisht botimin multikulturor. Nën mbikëqyrjen e “Italian Fashion Group”, ai gjithashtu ngriti “Fabrica”, qendrën kërkimore në 1994-ën, në “Benetton Group Communications”. Jo një akademi, as një shkollë e thjeshtë, po “Fabrica” është përcaktuar si laboratori i kreativitetit, ku idetë e reja dhe fituese vijnë në jetë, duke ndryshuar komunikimin dhe botën e medias.
Bashkëpunimi me shtëpitë italiane të modës, si dhe shumë punë të tjera që kanë shënuar karrierën e tij të gjatë, e bënë Oliviero Toscanin fitues të shumë çmimeve, midis të cilëve mund të përmendim: “Grand Prix d’Affichage”, apo “Grand Prix Unesco”, madje edhe “Leone d’Oro”, çmim i dhënë në festivalin e Kanës, në 1989-ën. Punët e tij janë ekspozuar në vendet më të rëndësishme, nga “Bienalia” e Venecias, te muzeu “Triennale” i Milanos, qoftë dhe në ekspozita të hapura në gjithë globin, nga Brazili në Europë. Bota e fotografisë italiane madje e caktoi t’u mësonte strategjitë e komunikimit studentëve të rinj e kuriozë në universitetin romak “La Sapienza”.
Jeta e tij ka ndryshuar shumë, por pasionin për fotografinë nuk e ka braktisur kurrë. Në ditët e sotme, përveç fotografimit të kuajve Appaloosa në Toskanë, (ku jeton me gruan e tij dhe tre fëmijët duke prodhuar verë dhe vaj ulliri), ai vazhdon ta surprizojë gjithë botën me idetë inovative që kanë ndryshuar dhe revolucionarizuar konceptin e fotografisë.